Już niedługo transport drogowy zostanie objęty unijnymi opłatami za emisję CO2. Nikt nie ma złudzeń, że firmy z sektora TSL przerzucą te koszty na obywateli, którzy zapłacą za walkę z klimatem podwójnie – pierwszy raz pośrednio, a drugi raz, tankując na stacjach i kupując opał. ETS2 to w rzeczywistości podatek dla najuboższych.

Kilka tygodni temu kupiłem parę skórzanych butów, które po dwóch tygodniach zaczęły pękać przy podeszwie. Udałem się więc do sklepu z paragonem i opisem wady. Sprzedawca spojrzał, uśmiechnął się z lekkim pobłażaniem i powiedział: „Nie przyjmujemy reklamacji, to na pewno pana wina, buty są zużyte”. Poczułem irytację, ale też bezradność. Czy naprawdę mogę być pozbawiony prawa do reklamacji tylko dlatego, że ktoś przy ladzie tak stwierdził?

18 listopada 2025 roku niewątpliwie przejdzie do historii jako dzień hańby polskiego Sejmu. I choć wiadomo było od dwóch lat, że ten moment nastąpi, to w żadnym stopniu nie zmniejsza to niesmaku z faktu, że marszałkiem Sejmu i jednocześnie drugą osobą w państwie został Włodzimierz Czarzasty.

18 listopada 2025 roku, zgodnie z zawartą dwa lata wcześniej umową koalicyjną, Włodzimierz Czarzasty został marszałkiem Sejmu RP, zastępując na tym stanowisku Szymona Hołownię. Na nic zdały się dziennikarskie rachuby, że część koalicjantów może się wyłamać, że dawny postkomunista, zapowiadający już zainstalowanie na czele Kancelarii Sejmu związanego z Aleksandrem Kwaśniewskim innego weterana lewicy Marka Siwca, okaże się nie do przyjęcia dla niektórych parlamentarzystów Polski 2050. Owszem, kilkoro posłów nie przyszło, kilkoro się wstrzymało, jedna posłanka od Hołowni była przeciw, niczego to jednak nie zmieniło. W chwili, gdy Lewica samodzielnie w polityce nic już nie znaczy, jej szef zostaje drugą osobą w państwie.

Każda reforma systemu służby zdrowia w Polsce kończy się tam, gdzie naruszone mogłyby zostać interesy korporacji lekarzy. Czy duża liczba otwartych w ostatnich latach kierunków lekarskich to zmieni?

W okolicach Święta Niepodległości niemiecki ambasador Miguel Berger stał się centralną postacią dwóch głośnych sporów - internetowej potyczki z Arkadiuszem Mularczykiem oraz oburzenia wokół aukcji dokumentów ofiar nazizmu - odsłaniając drażliwe punkty w relacjach polsko-niemieckich.

– Nad kwestiami dotyczącymi bezpieczeństwa energetycznego, transportowego, wojskowego, medycznego czy żywnościowego kontrolę musi mieć państwo – mówi Zdzisław Jasiński, przewodniczący Rady Krajowego Sekretariatu Transportowców NSZZ „Solidarność”, w rozmowie z Agnieszką Żurek.

Oto kolejny przykład na to, jak bardzo prawnicza kreatywność potrafi rozmijać się z rzeczywistością. I jak rozpaczliwe stają się próby obejścia prezydenckiej blokady powołań sędziów.

„Antysystem” to pojęcie tak wyświechtane, że aż wstyd używać go na serio. Kapitalizm dawno zrobił z niego towar jak każdy inny, a liberalna demokracja – wygodny chwyt do ogłupiania tłumów. Funta kłaków nie są warte również opowieści o rzekomych represjach wobec ludzi, którzy dziarsko stają do walki z „głównym nurtem”. Jest dokładnie odwrotnie: ich „walka” bywa wręcz przepustką do najpopularniejszych programów i łatwych pieniędzy.

Służba zdrowia stoi na krawędzi – alarmują pacjenci. Przedstawiciele związków zawodowych zaś uważają, że to rząd powinien zadbać nie tylko o korzystających z usług medycznych, ale także o pracowników systemu, a zamiast tego skłóca skupione wokół ochrony zdrowia środowiska i działa w kierunku destabilizacji systemu. Jednym z punktów zapalnych jest ustawa o minimalnych wynagrodzeniach w ochronie zdrowia, która obowiązuje od 2017 roku.

Moi podopieczni z baraku socjalnego zbuntowali się przeciwko dyktaturze grzejniczków elektrycznych. Uruchomili stare, nierozebrane jeszcze kafloki bez przeglądu kominiarskiego. Palą szmatami. W innym lokalu zamontowano kozę z rurą do komina – co prawda rękami zduna, ale bez zgody Zakładu Budynków Miejskich. Nawet nie, że tej zgody mieszkańcom odmówiono – po prostu nikt o nią nie występował.

Z perspektywy pracowników ochrony zdrowia ostatnie działania rządu coraz częściej postrzegane są nie jako przypadkowe potknięcia, lecz jako świadoma próba demontażu mechanizmu, nawet w obszarach, które dotychczas działały dobrze. Pracownicy mają poczucie, że zamiast realnego wsparcia otrzymują kolejne ciosy, i to w najbardziej fundamentalne obszary ich bezpieczeństwa zawodowego.

Polskie kłopoty ze służbą zdrowia nie są wyjątkiem, lecz częścią globalnego kryzysu systemów opieki medycznej, w których zderzają się gigantyczne interesy, ograniczone zasoby i nierealne oczekiwania wobec polityków.

– Działania hybrydowe, propagandowe, realizowane w cyberprzestrzeni są zawsze skoordynowane. W dzisiejszych czasach takie ataki dronów czy sprawa z ładunkiem wybuchowym na torach nigdy nie dzieją się samoistnie, towarzyszy im ogromna operacja informacyjna i psychologiczna. Musimy w końcu zacząć częściej mówić, że jesteśmy na froncie tajnej wojny, wojny ciągłej, w której orężem jest dezinformacja, kłamstwo i walka informacyjna – mówi ppłk Marcin Faliński w rozmowie z Jakubem Pacanem.

Polski system ochrony zdrowia stoi na krawędzi. Tego zdania są zarówno jego pracownicy jak i pacjenci. W najnowszym numerze „Tygodnika Solidarność” (47/2025) przyglądamy się narastającemu konfliktowi między rządem a środowiskiem medycznym. Działania rządu postrzegane są nie jako potknięcia, ale świadoma próba demontażu kluczowych mechanizmów płacowych, co grozi chaosem i uderza w bezpieczeństwo zawodowe medyków oraz samych pacjentów.

Polska stoi dziś na niebezpiecznym zakręcie historycznym: mimo patriotycznych uniesień i rocznicowych deklaracji ponownie dryfuje w stronę utraty realnej podmiotowości, powtarzając błędy przeszłości i oddając kluczowe decyzje w ręce zewnętrznych ośrodków władzy.

– Dzisiaj powinniśmy sobie życzyć, aby obecna telewizja służyła odbiorcom, a nie tylko władzy, partiom politycznym i zarabiającym w niej ludziom. Niestety wciąż na nowo powielamy wzorzec telewizji partyjnej czy też rządowej – mówi Monika Luft, autorka książki „Oko prezesa. Telewizja PRL od Sokorskiego do Drawicza”, w rozmowie z Marcinem Darmasem.

– Sprowadzamy stal z Brazylii, Indii czy Krzywego Rogu, gdzie jej produkcja jest o wiele bardziej emisyjna niż u nas, transportując ją statkami z potężnymi silnikami diesla przez pół świata. Jednocześnie wstrzymujemy pracę linii i zakładów, w których sami możemy produkować w o wiele bardziej ekologicznych warunkach. Jaka jest w tym logika? – mówi Mirosław Nowak, przewodniczący MOZ NSZZ „Solidarność” ArcelorMittal Poland S.A. w Dąbrowie Górniczej, w rozmowie z Jakubem Pacanem.

Polskie hutnictwo pogrąża się w najpoważniejszym kryzysie od dekad – dławi je unijna polityka klimatyczna, zalew taniej stali spoza UE i brak reakcji rządu, a konsekwencje mogą wykraczać daleko poza samą branżę.

Gdybym miał powiedzieć, które z wydarzeń związanych z Marszem Niepodległości uważam za mówiące najwięcej o obecnym stanie Polski, wymieniłbym zapewne pogłoski o wyłączeniu na czas Marszu kluczowej stacji metra, i reakcję na – tym razem autentyczne – wyłączenie w tym czasie kolejowego Dworca Centralnego. Czy raczej – o wywołanym przez oba te wydarzenia szumie w społecznym polu informacyjnym, owocującym charakterystycznymi emocjami.