Handel staje się dziś kolejną branżą, która boleśnie doświadcza, czym naprawdę jest polityka obecnego rządu: antypracownicza, fasadowa i oparta na PR-owych trikach. Pisaliśmy niedawno o problemach w branży hutniczej i w służbie zdrowia. Pracownicy handlu – jedna z największych grup zawodowych w Polsce – także mówią głośno: dość.

Toczona przez liberalny mainstream walka o niedziele handlowe zawsze była walką przeciwko kobietom. Jeśli dodamy do tego wprost wymierzoną w nie politykę Ministerstwa Zdrowia, to obraz jednego z najbardziej antykobiecych rządów w historii Polski rysuje nam się w całości.

"Biednemu zawsze wiatr w oczy" - to powiedzenie jest szczególnie aktualne w przypadku pracowników handlu, którym rząd w zamian za „wolną Wigilię” dołożył dodatkową handlową niedzielę. Z drugiej strony minister Agnieszka Dziemianowicz-Bąk szczyci się pilotażem skrócenia czasu pracy, w którym wezmą udział przede wszystkim podmioty publiczne, a nie prywatne markety.

W grudniu 2025 roku skończył się w Polsce feminizm. A przynajmniej ten choć trochę wiarygodny. Na ulicach jest bowiem pusto. Nie ma czarnych marszów. A powinny być.

Model franczyzowy, choć powszechny i atrakcyjny dla drobnej przedsiębiorczości, w praktyce często prowadzi do nierównowagi sił, w której mali franczyzobiorcy ponoszą koszty presji korporacji. Dlatego coraz większą rolę w jego „cywilizowaniu” odgrywają związki zawodowe i zmiany prawa.

Rządowa narracja o „wielkim prezencie” dla pracowników w postaci wolnej Wigilii zderza się z brutalną rzeczywistością. Zamiast odpoczynku, pracownicy handlu otrzymali dodatkową niedzielę roboczą, a branża zmaga się z patologiami, wyzyskiem w systemach franczyzowych i redukcją etatów. W najnowszym numerze „Tygodnika Solidarność” (nr 50/2025) zaglądamy za kulisy polskich sklepów, sprawdzamy, dlaczego zamykane są porodówki i analizujemy medialną nagonkę na prezydenta Karola Nawrockiego.

Francuski senat opracował stusiedmiostronicowy raport o postępującej islamizacji kraju. W prologu do dokumentu znajduje się znaczące zdanie: „Islamizm jest przeszkodą dla utrzymania naszej narodowej spoistości”.

Piąty, ostatni sezon serialu „Stranger Things” wzbudza entuzjazm większości fanów. Producenci potrafią dawkować napięcie – na razie dostaliśmy cztery odcinki, kolejne dwa zobaczymy w święta, a ostatni w Nowy Rok. Nowa seria rozkręca się powoli, by eksplodować wydarzeniami i zwrotami akcji w ostatnim z udostępnionych odcinków.

Międzynarodowy Fundusz Walutowy szacuje, że w tym roku polska gospodarka mierzona produktem krajowym brutto wyprzedzi Szwajcarię i na co najmniej kilka najbliższych lat wejdzie do pierwszej światowej dwudziestki. Jednak w tej gospodarce wciąż więcej niż co dwudziesty Polak żyje w nędzy, seniorów nie stać na wykupienie przepisanych im leków, co trzecie dziecko nie wyjeżdża na wakacje, a ciepły dom staje się dla wielu coraz trudniej osiągalnym luksusem.

Kardynał Grzegorz Ryś objął jedną z najważniejszych polskich metropolii – archidiecezję krakowską. Co to oznacza dla polskiego Kościoła?

Od obalenia pomnika Lenina w Nowej Hucie po awanse dawnych partyjnych aparatczyków, od sądowych zbrodni stalinowskich po ich bezkarnych sprawców i współczesnych apologetów — historia III RP układa się w niepokojącą opowieść o komunizmie, który miał się skończyć, a wciąż powraca w nowych dekoracjach.

Putin i Netanjahu, każdy na swój sposób, uczą nas dziś obojętności na śmierć, a nawoływania do politycznego „realizmu” coraz częściej służą nie trzeźwości myślenia, lecz kapitulacji moralnej, która wprost uderza także w fundamenty polskiej niepodległości.

Gruntownej reformy służby zdrowia w najbliższych latach nie będzie. Żaden rząd – ani z prawicy, ani z lewicy – nie odważy się zadrzeć z lekarskim lobby, bo wie, że przegra tę batalię.

W polityce wygrywa ten, kto potrafi wyznaczyć społeczeństwu kluczową linię podziału. Udało się to uczynić Prawu i Sprawiedliwości w roku 2005. Wygrało wtedy wybory dzięki przeciwstawieniu „Polski solidarnej” „Polsce liberalnej”. Ten prosty, intuicyjnie odczuwalny spór skupiał emocje wyborców i porządkował ich doświadczenia. Z czasem jednak sceną polityczną zaczęły rządzić podziały konkurencyjne, coraz bardziej sztuczne i oderwane od codzienności. W obecnych warunkach powrót do pierwotnego rozróżnienia wydaje się jedyną drogą, by PiS mógł marzyć o samodzielnej większości.

Za PRL-u kursował dowcip: ilu milicjantów potrzeba do wymiany żarówki? Otóż – pięciu. Jeden staje na stole i trzyma żarówkę, a czterech tym stołem kręci. W kolejnym wariancie tego suchara pytanie dotyczyło filozofów – tych miało wystarczy tylko dwóch plus duuużo czasu, bo przed wymianą sprzętu mędrcy musieliby podyskutować, czy światło jest bytem realnym. W III RP pojawia się nowa kwestia: ile osób trzeba do zorganizowania wystawy? W „tym temacie” w porównaniu z minionym ustrojem rozdęło nas jak balon.

Niedawne konsultacje rządowe między Polską a Niemcami przez część mediów zostały okrzyknięte mianem „przełomowych” i „historycznych”. Jeśli tak, to chyba raczej w kategoriach niemieckiej buty, arogancji i bezczelności, a nie realnych sukcesów.

Pod rządami Donalda Tuska polityka zaciskania pasa w kwestii finansów wróciła na całego. Odczuwają to pracownicy, szczególnie ci najmniej zarabiający. Rząd zachowuje się jak w czasie najgłębszego kryzysu, choć to prowadzona w poprzednich latach polityka większych podwyżek płac skutkowała napędzaniem gospodarki. Teraz – jak mówią niektórzy – państwo powoli się zwija, a raczej zwija je sam rząd.

Rosyjscy dyplomaci przedstawiają w „Mieżdunarodnej Żizni” wizję wojny, w której celem Kremla nie są zdobycze terytorialne, lecz polityczna dominacja nad Ukrainą i wymuszenie ustępstw Zachodu, podczas gdy realność takiego „zwycięstwa” zależy zarówno od przebiegu działań wojennych, jak i od postawy administracji Donalda Trumpa.

Przybierający na sile konflikt między Nową Lewicą a Partią Razem, choć barwny i widowiskowy, nie jest w stanie ukryć słabości obu lewicowych formacji oraz ich liderów.

„Wrócił Tusk – wróciło bezrobocie”. Te słowa to dziś pozornie tylko nośne wiecowe, propagandowe hasło. Jedno z wielu chętnie przywoływanych przez opozycję, by w ciemnych barwach malować Polskę, która przecież staje się dwudziestą gospodarką świata, przegania Japonię, ma coraz więcej pieniędzy i z uśmiechem idzie do przodu. W statystykach nie widać jeszcze tąpnięcia, choć pomału rysuje się trend. Poza bezdusznymi cyframi są jednak historie zamykanych zakładów, nieraz stanowiących sens istnienia swoich miejscowości. Są też plany i restrukturyzacje, które w sytuacji zagrożenia mogą okazać się dewastujące dla sprawnego funkcjonowania państwa polskiego, dotykają bowiem branż strategicznych i kluczowych dla jego bezpieczeństwa.