Tytułowe pytanie nie jest aż tak bezczelne, jak mogłoby się na pierwszy rzut oka wydawać. Przede wszystkim trzeba przyznać, że dla zdecydowanej większości ludzi w Europie ów koniec Zachodu jest czymś zupełnie obojętnym, gdyż dla nich tak naprawdę już od dawna nie istnieje. Liczba tych, którzy gotowi byliby podjąć jakiekolwiek realne ryzyko w imię czegoś więcej niż tylko bezpośrednie przetrwanie, jest w każdym razie niezmiernie mała. I nie należy się spodziewać, aby w najbliższym czasie miało się to zmienić.

W 1990 roku Jewgienij Prigożyn opuścił przed terminem kolonię karną, gdzie odsiadywał wyrok 13 lat pozbawienia wolności za kradzieże, rozbój, oszustwa i stręczenie nieletnich. Dobiegał trzydziestki i zaczynał życie od nowa bogatszy o szeroką wiedzę i doświadczenie, które można zdobyć tylko za kratami. Przede wszystkim wiedział, że w przeżartej korupcją Rosji najważniejszy jest „wor w zakonie”. Pod tym trudno przetłumaczalnym terminem kryje się przestępca, który przestrzega zasad dyktowanych przez „worowskoj zakon” – prawo podziemia kryminalnego.

Pewnego dnia usiadłem na kanapie spojrzałem na dzieci mówiąc na głos… Boże kiedy one tak dorosły. Żona odpowiedziała… Gdy byłeś w pracy.

Każdy, kto ma do czynienia z popkulturą, wie, że w ogromnym stopniu stała się ona narzędziem implementacji w opinii publicznej progresywnych ideologii. Wystarczy obejrzeć jakiś film jednej z wytwórni Hollywood czy serial na popularnej platformie streamingowej. Nie inaczej jest z kulturą wysoką.

– Stopniowo, małymi kroczkami, ale bardzo pewnie posuwamy się naprzód – podsumowała ostatnie dni ukraińska wiceminister obrony Hanna Maliar. – Można powiedzieć, że wyrywamy nieprzyjacielowi każdy metr naszej ziemi.

Unia Europejska ma problem z którego nie potrafi wyraźnie wybrnąć. Problem ten po części powstał naturalnie, a po części jest dziełem polityków. Naturalnie, bo migracja ludności jest czymś co towarzyszy całej historii ludzkości. Z drugiej strony jej skala i natężenie w kierunku europejskim to już dzieło polityków, zarówno tych naiwnych jak i cynicznych. Niemniej coś z tym trzeba zrobić, bo nie po to tworzymy Europejską Wspólnotę, by ta zmieniła się w region III świata.

Wczoraj przez Warszawę przeszedł marsz, do którego ludzie mieli prawo, tak jak my mamy prawo nie zgadzać się z jego oficjalną agendą. Dziś przez to samo miast przemaszeruje Marsz Życia i Rodziny. Jeżeli ludzi będzie mniej – będzie to poważny sygnał dla nas wszystkich.

W nadchodzącym roku odbędą się dwie procedury wyborcze o bezprecedensowym znaczeniu. W Stanach Zjednoczonych wybory odbędą się w październiku 2024 r., stawiając globalizm przeciwko duchowi suwerenności. Wybory odbędą się również w Polsce, gdzie dyskutowana będzie ta sama kwestia. Dla Europy wynik w Warszawie będzie tym bardziej kluczowy.

W ostatnich miesiącach z różnym nasileniem opinię publiczną zajmowała sprawa rozwoju sztucznej inteligencji. Głównym przyczynkiem do dyskusji jest słynny już Chat GPT stworzony przez firmę Open AI, która ma w swoim portfolio również aplikację DALL-E. Oba hmm produkty (?) to darmowe oprogramowania oparte na sztucznej inteligencji, które kolejno potrafią generować tekst i obraz. A robią to lepiej niż większość ludzi.

Aktywiści gender grożą popularnemu blogerowi za jego krytykę ruchów trans. Swoją zapowiadaną zemstę nazywają “oblaniem szejkiem”. W środowisku anarchistów to eufemizm: oznacza on oblanie kwasem lub cementem.

Czasy list proskrypcyjnych, jakie znamy choćby z późnego republikańskiego Rzymu, kiedy to nazwiska tych, którzy stali się niewygodni i niemili dla rządzących ogłaszano publicznie i uznawano za wyjętych spod prawa, wydawały się wraz z końcem totalitaryzmu odchodzić do przeszłości. Tymczasem wydarzenia ostatnich lat – zwłaszcza w Niemczech – zdają się pokazywać coś zupełnie innego.

Wojska ukraińskie ruszyły do kontrofensywy i posuwają się naprzód, ale mozolnie, gdyż przeciwnik to nie taka sama rosyjska armia jak przed rokiem. Inny sprzęt, inna taktyka, inne dowodzenie.

W tym roku po raz pierwszy nasz najmłodszy syn przystąpił indywidualnie do Pierwszej Komunii Świętej. Jestem przekonany, że w tej metodzie jest ratunek i serdecznie ją wszystkim polecam!

Udają mężczyzn, by krzywdzić inne kobiety. Przebierają się za płeć przeciwną, by oszukać otoczenie i zaciągnąć do łóżka. Czy mamy do czynienia z falą nadużyć i gwałtów motywowanych ideologią gender?

Przy okazji jednego z najsłabszych występów Pana Seweryna, który postanowił „przedstawić się przed milionami słuchaczy”, wylewając szambo na część polskojęzycznego Internetu, chciałbym odnieść się do kwestii, która w tym tragicznym monologu wybrzmiała wyraźnie, ale niepoddana konstatacji może wprowadzić widza i słuchacza w błąd… Mam na myśli powoływanie się przez aktora na „chrześcijański dialog”.

Próba pogrążenia Szymona Marciniaka przez Stowarzyszenie “Nigdy Więcej”, to chyba najbardziej donośny przykład “Cancel Culture” na naszym krajowym podwórku, ale z możliwymi reperkusjami za granicą. Ideologiczne zaślepienie postępowych wariatów sprawia, że normalni ludzie prywatnie nie chcą mieć z nimi nic wspólnego, ale publicznie sami boją się popełnić jakieś “wykroczenie”, bo to może wpłynąć nawet na życie zawodowe. I tak centrowi ludzie szukają ratunku na prawicy.

Chcieli światowej rewolucji. Rozpoczęli demonstracje, które spaliły miasta i doprowadziły do śmierci ludzi. Teraz grozi im upadłość, bo wydali pieniądze na wille i transseksualistów. Tak na naszych oczach upada Black Lives Matter, marksistowska organizacja czarnych suprematystów.

Walka klanów o tron na Kremlu rozpoczęta, a znaczenie starzejącego się Putina z każdym dniem maleje. Taką tezę postawił rosyjski dziennikarz śledczy Roman Anin, szef portalu IStories, i rozwinął ją w wywiadzie dla gruzińskiej redakcji Radia Wolna Europa/Radia Liberty.

Mam taką myśl, że jeśli używa się tak skrajnych określeń jak to że Polska zmieni się w Białoruś, albo że kogoś czeka Trybunał Stanu, a potem nic takiego się nie dzieje i robi się tak non stop od wielu lat i do tego nieraz wyzywa się przeciwników od faszystów itd. to zwyczajnie ludzie się znieczulają na tego typu przegięte argumenty i zaczynają patrzeć obojętnie nawet na najbardziej skrajną i doprowadzoną do ekstremum narrację.

Mimo, że ostatnio inflacja powoli wyhamowuje i jej wskaźnik nieco spadł, to nadal nie ma powodów do zadowolenia. Taki poziom inflacji jak obecnie sprawia, że koszty życia wciąż rosną i to w stosunku do i tak niełatwego 2022 r. Wszyscy wyczekujemy aż “inflacja się skończy”, ale do tego daleko. Co zrobić? Jak żyć? Jest sposób na osobistą walkę z inflacją: wynegocjowanie dla siebie wyższych zarobków. Że to nie takie proste? Na to też jest metoda.