Polskie związki zawodowe reprezentuje w negocjacjach dr Dorota Żołnierczyk – Zreda.  W jej ocenie wciąż jest dużo do zrobienia, aby porozumienie rzeczywiście przyczyniło się do poprawy sytuacji starszych pracowników na rynku pracy. Projekt wspólnego tekstu jest zbyt rozmyty i nie zobowiązuje pracodawców do podjęcia konkretnych działań, które mogą przyczynić się do wydłużenia aktywności zawodowej polskich pracowników. 

- Jest to dla nas kwestia kluczowa, gdyż stopień zatrudnienia starszych pracowników w Polsce w sposób wyraźny odbiega od średniej UE. Wskaźnik zatrudnienia osób w wieku 55- 64 wynosił w UE 28 w pierwszym kwartale 2016  r. 54, 6 proc. (w rozbiciu na płeć: mężczyźni  61,4 proc., kobiety 48, 1 proc.), natomiast w Polsce 46,0 proc. (mężczyźni 56,0 proc., kobiety 36, 9 proc.) – mówi Żołnierczyk-Zreda.

Ekspertka zwraca uwagę, że sytuacja starszych pracowników w takich państwach UE jak Polska jest obiektywnie trudna, gdyż osoby te dotykają przewlekłe schorzenia a często poziom ich umiejętności i kwalifikacji wymaga uzupełnienia. Dodatkową przeszkodą są negatywne stereotypy funkcjonujące na polskim rynku pracy. Stąd też ważne jest, aby pracodawcy w większym stopniu angażowali się w ocenę zdrowia starszych pracowników a także aby ocena ryzyka zawodowego dokonywana była w sposób uwzględniający ich możliwości.  Dotyczy to także prowadzenia polityki szkoleniowej adresowanej do tej grupy wiekowej. 

- Dialog na rzecz poprawienia sytuacji starszych pracowników jest w żywotnym interesie polskiego rynku pracy. „Solidarność” promuje to we wszystkich stanowiskach - mówi Barbara Surdykowska, ekspert KK. – Musimy jednak w unijnych negocjacjach wypracować wzajemne konkretne zobowiązania tak, aby nie powtarzać błędu unijnego porozumienia o włączających rynkach pracy z 2010, które było tak słabe, że nie przyniosło widocznych efektów – dodaje. 

Zgodnie z planem negocjacje  zakończą się w grudniu 2016. 

bs