"Mieszkaniowy horror". Nasz rynek mieszkaniowy staje się coraz bardziej azjatycki

Nasz rynek mieszkaniowy od lat jest obiektem krytycznych czy wręcz alarmujących analiz, a zmiana panującej na nim sytuacji – jedną z niespełnialnych obietnic wyborczych. Obecna koalicja buksuje w miejscu, poprzednia poniosła w tej kwestii jedną z dotkliwszych porażek. Proponowane zmiany na ogół ostatecznie pomagają jedynie silnym graczom. Czy coraz bliżej nam do modelu znanego z dalekiej Azji będącego symbolem deweloperskich patologii? Być może na to pytanie pozwoli odpowiedzieć Netflix, który zaproponował właśnie polskim widzom koreański thriller „Od ściany do ściany”, film tak trudny, jak pokazany w nim problem.
/ fot. pixabay

Co musisz wiedzieć:

  • Dostęp do nowych, własnościowych mieszkań w Korei obwarowany jest zaskakującymi formami pośrednimi, takimi jak loterie dla potencjalnych właścicieli.
  • Coraz więcej osób popada w długi, coraz więcej decyduje się na życie w pojedynkę, coraz później też zawierane są małżeństwa.
  • Nasz rynek mieszkaniowy staje się coraz bardziej azjatycki.

 

Kto ogląda koreańskie produkcje (a jak wiadomo, takich osób jest coraz więcej i w ciągu dziesięciu lat z absolutnej niszy trafiły one na listy najchętniej oglądanych seriali czy filmów w streamingach), ten na pewno zauważył, że kwestia mieszkaniowa to jeden z częściej przewijających się przez nie problemów społecznych. Czasem spotykamy się z tym gdzieś w tle, gdy obserwujemy, jak bohaterowie zmagający się z życiem po ciężkiej pracy wracają do klitki w lokalnym odpowiedniku hotelu robotniczego, na zaadaptowane poddasze lub do starego, parterowego domu, do którego trzeba się wdrapać pod górę, bo położony jest w biednej dzielnicy na seulskich pagórkach. W kultowym i chyba wciąż najbardziej w ostatnich latach popularnym „Parasite” śmiertelna walka rozegrała się między mieszkańcami ekskluzywnej willi z ogrodem (kolejny, ale w prawdziwym życiu najrzadszy wariant mieszkaniowy dla Koreańczyka), a rodziną zalegającą w zalewanej deszczem i odchodami suterenie.

 

Mieszkaniowy horror

To na pozór filmowe i serialowe przerysowania, jednak będące odbiciem koreańskiej i szerzej azjatyckiej rzeczywistości. Od kilkudziesięciu lat tradycyjna zabudowa ustępuje miejsca kolejnym połaciom wielkich bloków, przez kalki językowe nazywanych apartamentowcami, choć z naszego punktu widzenia są to częściej mrówkowce. Oprócz nich sporo jest niższych bloków podobnych do tych, które spotyka się również u nas, przy czym w niskim i średnim budownictwie wielorodzinnym dużo bardziej niż w polskich budynkach popularny jest model, w którym każde z mieszkań ma autonomiczne wejście nie z klatki schodowej, a z długiego, zewnętrznego korytarza. Najwięcej mieszkań buduje się w metropoliach, zwłaszcza w stolicy, podczas gdy prowincja boryka się raczej ze stagnacją i wyludnieniem. W Seulu ceny rosną dużo szybciej niż w reszcie kraju. Kupno własnego mieszkania, kulturowo zwłaszcza od młodych mężczyzn wręcz oczekiwane, jest bardzo trudne z przyczyn finansowych, ale nie tylko dlatego. Co zaskakujące, nie wszystko reguluje tu tylko wolny rynek.

Dostęp do nowych, własnościowych mieszkań obwarowany jest zaskakującymi formami pośrednimi, takimi jak loterie dla potencjalnych właścicieli. Aby wziąć w nich udział, trzeba – nieraz przez lata – wpłacać pieniądze na specjalne konto, równocześnie zaś za rozmaite życiowe okoliczności można uzyskiwać punkty zwiększające szanse na zakup. W pewien zaskakujący sposób przypomina to mechanizmy znane z PRL, które tak trafnie pokazał Stanisław Bareja w serialu „Alternatywy 4”. Do tego dochodzą rządowe próby regulacji rynku kredytowego, które również utrudniają dostęp do własnego mieszkania młodym nabywcom. Trudno więc dziwić się, że dla kogoś może to stać się obsesją, jak dla bohaterki hongkońskiego slashera „Dream house” z 2010 roku, mordującej po kolei mieszkańców bloku z pięknym widokiem na port – by ceny spadły, a ich mieszkania trafiły na rynek. Zatajanie problemów w celu uniknięcia obniżki wartości nieruchomości (lub zbrodni, by ją uzyskać) to też zresztą bardzo częsty motyw w koreańskiej kinematografii. Pojawia się również w „Od ściany do ściany”.

 

Lokalna specjalność

Ten, którego nie stać na kupno lub zwyczajnie nie może czekać, musi zdecydować się na wynajem. I tu też sprawy wyglądają miejscami dość zaskakująco, tak jakby ktoś bardzo lubił komplikować sobie życie. Popularniejszy od klasycznego czynszu jest mianowicie system jeonse polegający na wynajmie po uregulowaniu jednorazowej kaucji w wysokości nawet do 80% wartości mieszkania. Sprawia to, że wynajem, zwłaszcza dla młodych, nie jest rzeczą prostą, a dodatkowo taka formuła prowadzi do wielu sporów i nadużyć. W czasach rosnących cen nieruchomości nie przestaje też być atrakcyjna dla samych właścicieli, niemniej zwyczaj ma się dobrze. Trochę łatwiej niż parom jest – jak wszędzie – samotnym i mniej wymagającym. Ci skorzystać mogą z goshiwonów, a jeśli mają trochę więcej pieniędzy, również z officeteli.

Obie te formy łączy bardzo ograniczony poziom prywatności, jednak oferują za to czasem pewne dodatkowe korzyści. Goshiwony powstały przed laty jako specyficzna oferta dla młodych ludzi przygotowujących się do egzaminów: jednoosobowe pokoje, że wspólnymi kuchniami i łazienkami zapewniać miały miejsce do nauki zwłaszcza dla tych, którzy planowali zostać urzędnikami państwowymi. Dziś z tej formy korzystają również inni: urzędnicy, robotnicy, czasem też osoby, którym w jakiś sposób powinęła się noga lub po prostu funkcjonują na marginesie rynku nieruchomości. Co ciekawe, czasem właściciele takich przybytków swoim mieszkańcom zapewniają za darmo niektóre produkty żywnościowe, jeżeli sami (na przykład mając rodzinę na wsi lub własne ogród czy gospodarstwo) mają do nich dostęp. Officetele to lokale równie małe, posiadające jednak trochę wyższy standard, pozwalające na łączenie funkcji mieszkalnej i biurowej. Jedne i drugie – poza wyjątkowymi sytuacjami – traktować należy jako lokale przejściowe, w których najemca nie zagrzeje za długo miejsca. W dramach i kryminałach często robią one za kryjówki rozmaitych uciekinierów.

 

Łapiemy poślizg

Konsekwencje społeczne tego stanu rzeczy są łatwe do przewidzenia. W zeszłym roku w artykule „W piekle Joseon nie rodzą się dzieci. Kryzys demograficzny w Korei Południowej” opisałem, jak wygląda sytuacja w państwie mającym w tej chwili najniższy wskaźnik dzietności na świecie.

Trudny dostęp do mieszkań jest oczywiście jednym z głównych powodów tego dramatycznego stanu rzeczy. Po drodze pojawia się jednak wiele problemów pośrednich. Coraz więcej osób popada w długi, coraz więcej decyduje się na życie w pojedynkę, coraz później też zawierane są małżeństwa. Wśród trzydziesto- trzydziestoczterolatków według danych z 2024 roku aż 86,1% mężczyzn i 76,7% kobiet nie było żonatych/zamężnych. W Polsce brak dokładnych aktualnych statystyk, wiemy jednak, że rośnie liczba osób mieszkających dłużej z rodzicami, samotnych i żyjących w związkach nieformalnych, coraz później też zawieramy małżeństwa. Już dostępne dane sprzed ok. 10 lat wskazują na kryzys, choć jest on wciąż łagodniejszy od opisywanych zjawisk dotyczących Korei Południowej. To jednak marne pocieszenie: nasz rynek mieszkaniowy staje się coraz bardziej azjatycki, w internecie narasta mur niechęci między coraz większymi grupami kobiet i mężczyzn, można więc założyć, że jesteśmy na podobnej złej drodze.

 

Klaustrofobia i chaos

Film, który stał się pretekstem do tych rozważań, nie jest niestety kolejnym arcydziełem koreańskiej kinematografii. Opowieść o bloku gnębionym przez tajemnicze hałasy, za które wini się jednego z lokatorów to materiał na tragifarsę w stylu przywołanego już Barei lub dość banalny, ale sprawdzający się punkt wyjścia do miejskiego horroru. Tym razem dramat o próbującym utrzymać się na powierzchni pracowniku korporacji po trzydziestce (w tej roli popularny i często obsadzany aktor Kang Ha-Neul, dla wielu widzów jego udział to chyba najbardziej wartościowy element filmu) stopniowo zmienia się w pełen brutalności thriller, przytłaczający i duszny, lecz niewynagradzający tego oryginalnością czy spójnością fabuły.

Scenom przemocy też daleko do typowego dla Korei wysmakowania i poetyki. Odpowiedzialny za scenariusz i reżyserię Kim Tae-Joon być może marzył o stworzeniu czegoś na miarę „Parasite”, jednak kolejne zwroty akcji są coraz bardziej chaotyczne i coraz mniej wiarygodne. Zaskakiwać widza też trzeba umieć. Kim Tae-Joon to twórca z niewielkim doświadczeniem, na koncie mający jeszcze tylko thriller „Zgubiony telefon” (również dostępny na Netfliksie) będący jednak remakiem japońskiego filmu. I choć temat poruszony w „Od ściany do ściany” jest ważny i niewątpliwie inspirujący, tu doszło raczej do zmarnowania potencjału, dlatego polecam go przede wszystkim tym, których po prostu interesuje ta sfera życia. Z komentarzy w internecie wynika, że moje odczucia podziela większość widzów chwaląca konsekwentnie klaustrofobiczny klimat, lecz narzekająca na zbyt chaotyczne rozwinięcie akcji i niezrozumiałe zakończenie. Podobne i dość zgodne są również reakcje krytyki zarzucającej filmowi odejście od krytyki społecznej w stronę gatunkowego zagubienia.


 

POLECANE
Chciał wepchnąć kobietę pod pociąg. Nie trafi do aresztu z ostatniej chwili
Chciał wepchnąć kobietę pod pociąg. Nie trafi do aresztu

Warszawska prokuratura nie wniosła o areszt 42-latka po próbie wepchnięcia kobiety pod pociąg na Młocinach – informuje w czwartek Interia.

IMGW wydał pilny komunikat z ostatniej chwili
IMGW wydał pilny komunikat

W czwartek Polska temperatura na południu kraju może sięgnąć nawet 32°C – informuje synoptyk IMGW Michał Kowalczuk. Na Pomorzu prognozowane są przelotne burze z opadami do 20 mm. W związku z prognozowanymi upałami Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej wydał alerty pierwszego i drugiego stopnia.

Pobicie Adama Niedzielskiego. Nowe fakty ws. ujęcia sprawców z ostatniej chwili
Pobicie Adama Niedzielskiego. Nowe fakty ws. "ujęcia" sprawców

Prokuratura w Siedlcach zajmie się pobiciem byłego ministra zdrowia Adama Niedzielskiego. Sprawcy zgłosili się na policję. Mężczyźni byli pijani – poinformowała w czwartek PAP mł. asp. Barbara Jastrzębska z siedleckiej policji.

Atak ukraińskich dronów. Płoną rosyjskie rafinerie z ostatniej chwili
Atak ukraińskich dronów. Płoną rosyjskie rafinerie

Po nocnym ataku ukraińskich dronów wybuchł pożar w rafinerii Afipski w Kraju Krasnodarskim na południowym zachodzie Rosji – poinformował w czwartek rosyjski portal Lenta, powołując się na władze lokalne. Obiekt był już wcześniej – w sierpniu oraz w ubiegłych latach – celem ataków bezzałogowców.

Nowy sondaż: Co Polacy myślą o wecie prezydenta ws. Ukraińców? Tuskowi to się nie spodoba z ostatniej chwili
Nowy sondaż: Co Polacy myślą o wecie prezydenta ws. Ukraińców? Tuskowi to się nie spodoba

Zdecydowana większość Polaków pozytywnie ocenia decyzję prezydenta Karola Nawrockiego o zawetowaniu ustawy dotyczącej pomocy obywatelom Ukrainy — wynika z sondażu przeprowadzonego przez pracownię SW Research dla Onetu.

Nawrocki zmienia reguły gry tylko u nas
Nawrocki zmienia reguły gry

Nawrocki gra w polityce rolę nietypową. Nie tylko krytykuje, ale też proponuje alternatywy, systematyzuje i przypomina. To nie jest już prezydent, który podpisuje albo wetuje. To nie jest też strażnik konstytucyjnego ognia, którego realny wpływ kończy się na groźbie zawetowania ustawy. Karol Nawrocki postawił sobie za cel coś znacznie ambitniejszego – stworzenie politycznego laboratorium, w którym to on rozdaje pytania do testu, a rządzący muszą odpowiadać.

Seria spotkań prezydenta Nawrockiego. Wiadomo, które państwa odwiedzi po powrocie z USA z ostatniej chwili
Seria spotkań prezydenta Nawrockiego. Wiadomo, które państwa odwiedzi po powrocie z USA

Prezydent Karol Nawrocki spotka się 3 września w Waszyngtonie z prezydentem USA Donaldem Trumpem, a w drodze powrotnej 5 września w Rzymie z premier Włoch Georgią Meloni i z papieżem Leonem XIV. To jednak nie wszystko.

Adam Niedzielski pobity. Opanujcie się! z ostatniej chwili
Adam Niedzielski pobity. "Opanujcie się!"

W środę były minister zdrowia Adam Niedzielski został pobity w centrum Siedlec. Napastnicy mieli głośno krytykować decyzje byłego ministra podczas pandemii COVID-19. Do sprawy odniósł się były premier Mateusz Morawiecki.

PGE wydała pilny komunikat dla klientów z ostatniej chwili
PGE wydała pilny komunikat dla klientów

PGE Obrót ostrzega przed kampanią phishingową "Zwrot nadpłaty". To nie są wiadomości spółki – uważaj na fałszywe linki i prośby o dane. Wydano specjalny komunikat w tej sprawie.

To kapitulacja. Niemcy mają problem z ostatniej chwili
"To kapitulacja". Niemcy mają problem

Projekt rządu Niemiec, wprowadzający nowy model służby wojskowej, to kapitulacja przed rzeczywistością – twierdzą niemieckie media.

REKLAMA

"Mieszkaniowy horror". Nasz rynek mieszkaniowy staje się coraz bardziej azjatycki

Nasz rynek mieszkaniowy od lat jest obiektem krytycznych czy wręcz alarmujących analiz, a zmiana panującej na nim sytuacji – jedną z niespełnialnych obietnic wyborczych. Obecna koalicja buksuje w miejscu, poprzednia poniosła w tej kwestii jedną z dotkliwszych porażek. Proponowane zmiany na ogół ostatecznie pomagają jedynie silnym graczom. Czy coraz bliżej nam do modelu znanego z dalekiej Azji będącego symbolem deweloperskich patologii? Być może na to pytanie pozwoli odpowiedzieć Netflix, który zaproponował właśnie polskim widzom koreański thriller „Od ściany do ściany”, film tak trudny, jak pokazany w nim problem.
/ fot. pixabay

Co musisz wiedzieć:

  • Dostęp do nowych, własnościowych mieszkań w Korei obwarowany jest zaskakującymi formami pośrednimi, takimi jak loterie dla potencjalnych właścicieli.
  • Coraz więcej osób popada w długi, coraz więcej decyduje się na życie w pojedynkę, coraz później też zawierane są małżeństwa.
  • Nasz rynek mieszkaniowy staje się coraz bardziej azjatycki.

 

Kto ogląda koreańskie produkcje (a jak wiadomo, takich osób jest coraz więcej i w ciągu dziesięciu lat z absolutnej niszy trafiły one na listy najchętniej oglądanych seriali czy filmów w streamingach), ten na pewno zauważył, że kwestia mieszkaniowa to jeden z częściej przewijających się przez nie problemów społecznych. Czasem spotykamy się z tym gdzieś w tle, gdy obserwujemy, jak bohaterowie zmagający się z życiem po ciężkiej pracy wracają do klitki w lokalnym odpowiedniku hotelu robotniczego, na zaadaptowane poddasze lub do starego, parterowego domu, do którego trzeba się wdrapać pod górę, bo położony jest w biednej dzielnicy na seulskich pagórkach. W kultowym i chyba wciąż najbardziej w ostatnich latach popularnym „Parasite” śmiertelna walka rozegrała się między mieszkańcami ekskluzywnej willi z ogrodem (kolejny, ale w prawdziwym życiu najrzadszy wariant mieszkaniowy dla Koreańczyka), a rodziną zalegającą w zalewanej deszczem i odchodami suterenie.

 

Mieszkaniowy horror

To na pozór filmowe i serialowe przerysowania, jednak będące odbiciem koreańskiej i szerzej azjatyckiej rzeczywistości. Od kilkudziesięciu lat tradycyjna zabudowa ustępuje miejsca kolejnym połaciom wielkich bloków, przez kalki językowe nazywanych apartamentowcami, choć z naszego punktu widzenia są to częściej mrówkowce. Oprócz nich sporo jest niższych bloków podobnych do tych, które spotyka się również u nas, przy czym w niskim i średnim budownictwie wielorodzinnym dużo bardziej niż w polskich budynkach popularny jest model, w którym każde z mieszkań ma autonomiczne wejście nie z klatki schodowej, a z długiego, zewnętrznego korytarza. Najwięcej mieszkań buduje się w metropoliach, zwłaszcza w stolicy, podczas gdy prowincja boryka się raczej ze stagnacją i wyludnieniem. W Seulu ceny rosną dużo szybciej niż w reszcie kraju. Kupno własnego mieszkania, kulturowo zwłaszcza od młodych mężczyzn wręcz oczekiwane, jest bardzo trudne z przyczyn finansowych, ale nie tylko dlatego. Co zaskakujące, nie wszystko reguluje tu tylko wolny rynek.

Dostęp do nowych, własnościowych mieszkań obwarowany jest zaskakującymi formami pośrednimi, takimi jak loterie dla potencjalnych właścicieli. Aby wziąć w nich udział, trzeba – nieraz przez lata – wpłacać pieniądze na specjalne konto, równocześnie zaś za rozmaite życiowe okoliczności można uzyskiwać punkty zwiększające szanse na zakup. W pewien zaskakujący sposób przypomina to mechanizmy znane z PRL, które tak trafnie pokazał Stanisław Bareja w serialu „Alternatywy 4”. Do tego dochodzą rządowe próby regulacji rynku kredytowego, które również utrudniają dostęp do własnego mieszkania młodym nabywcom. Trudno więc dziwić się, że dla kogoś może to stać się obsesją, jak dla bohaterki hongkońskiego slashera „Dream house” z 2010 roku, mordującej po kolei mieszkańców bloku z pięknym widokiem na port – by ceny spadły, a ich mieszkania trafiły na rynek. Zatajanie problemów w celu uniknięcia obniżki wartości nieruchomości (lub zbrodni, by ją uzyskać) to też zresztą bardzo częsty motyw w koreańskiej kinematografii. Pojawia się również w „Od ściany do ściany”.

 

Lokalna specjalność

Ten, którego nie stać na kupno lub zwyczajnie nie może czekać, musi zdecydować się na wynajem. I tu też sprawy wyglądają miejscami dość zaskakująco, tak jakby ktoś bardzo lubił komplikować sobie życie. Popularniejszy od klasycznego czynszu jest mianowicie system jeonse polegający na wynajmie po uregulowaniu jednorazowej kaucji w wysokości nawet do 80% wartości mieszkania. Sprawia to, że wynajem, zwłaszcza dla młodych, nie jest rzeczą prostą, a dodatkowo taka formuła prowadzi do wielu sporów i nadużyć. W czasach rosnących cen nieruchomości nie przestaje też być atrakcyjna dla samych właścicieli, niemniej zwyczaj ma się dobrze. Trochę łatwiej niż parom jest – jak wszędzie – samotnym i mniej wymagającym. Ci skorzystać mogą z goshiwonów, a jeśli mają trochę więcej pieniędzy, również z officeteli.

Obie te formy łączy bardzo ograniczony poziom prywatności, jednak oferują za to czasem pewne dodatkowe korzyści. Goshiwony powstały przed laty jako specyficzna oferta dla młodych ludzi przygotowujących się do egzaminów: jednoosobowe pokoje, że wspólnymi kuchniami i łazienkami zapewniać miały miejsce do nauki zwłaszcza dla tych, którzy planowali zostać urzędnikami państwowymi. Dziś z tej formy korzystają również inni: urzędnicy, robotnicy, czasem też osoby, którym w jakiś sposób powinęła się noga lub po prostu funkcjonują na marginesie rynku nieruchomości. Co ciekawe, czasem właściciele takich przybytków swoim mieszkańcom zapewniają za darmo niektóre produkty żywnościowe, jeżeli sami (na przykład mając rodzinę na wsi lub własne ogród czy gospodarstwo) mają do nich dostęp. Officetele to lokale równie małe, posiadające jednak trochę wyższy standard, pozwalające na łączenie funkcji mieszkalnej i biurowej. Jedne i drugie – poza wyjątkowymi sytuacjami – traktować należy jako lokale przejściowe, w których najemca nie zagrzeje za długo miejsca. W dramach i kryminałach często robią one za kryjówki rozmaitych uciekinierów.

 

Łapiemy poślizg

Konsekwencje społeczne tego stanu rzeczy są łatwe do przewidzenia. W zeszłym roku w artykule „W piekle Joseon nie rodzą się dzieci. Kryzys demograficzny w Korei Południowej” opisałem, jak wygląda sytuacja w państwie mającym w tej chwili najniższy wskaźnik dzietności na świecie.

Trudny dostęp do mieszkań jest oczywiście jednym z głównych powodów tego dramatycznego stanu rzeczy. Po drodze pojawia się jednak wiele problemów pośrednich. Coraz więcej osób popada w długi, coraz więcej decyduje się na życie w pojedynkę, coraz później też zawierane są małżeństwa. Wśród trzydziesto- trzydziestoczterolatków według danych z 2024 roku aż 86,1% mężczyzn i 76,7% kobiet nie było żonatych/zamężnych. W Polsce brak dokładnych aktualnych statystyk, wiemy jednak, że rośnie liczba osób mieszkających dłużej z rodzicami, samotnych i żyjących w związkach nieformalnych, coraz później też zawieramy małżeństwa. Już dostępne dane sprzed ok. 10 lat wskazują na kryzys, choć jest on wciąż łagodniejszy od opisywanych zjawisk dotyczących Korei Południowej. To jednak marne pocieszenie: nasz rynek mieszkaniowy staje się coraz bardziej azjatycki, w internecie narasta mur niechęci między coraz większymi grupami kobiet i mężczyzn, można więc założyć, że jesteśmy na podobnej złej drodze.

 

Klaustrofobia i chaos

Film, który stał się pretekstem do tych rozważań, nie jest niestety kolejnym arcydziełem koreańskiej kinematografii. Opowieść o bloku gnębionym przez tajemnicze hałasy, za które wini się jednego z lokatorów to materiał na tragifarsę w stylu przywołanego już Barei lub dość banalny, ale sprawdzający się punkt wyjścia do miejskiego horroru. Tym razem dramat o próbującym utrzymać się na powierzchni pracowniku korporacji po trzydziestce (w tej roli popularny i często obsadzany aktor Kang Ha-Neul, dla wielu widzów jego udział to chyba najbardziej wartościowy element filmu) stopniowo zmienia się w pełen brutalności thriller, przytłaczający i duszny, lecz niewynagradzający tego oryginalnością czy spójnością fabuły.

Scenom przemocy też daleko do typowego dla Korei wysmakowania i poetyki. Odpowiedzialny za scenariusz i reżyserię Kim Tae-Joon być może marzył o stworzeniu czegoś na miarę „Parasite”, jednak kolejne zwroty akcji są coraz bardziej chaotyczne i coraz mniej wiarygodne. Zaskakiwać widza też trzeba umieć. Kim Tae-Joon to twórca z niewielkim doświadczeniem, na koncie mający jeszcze tylko thriller „Zgubiony telefon” (również dostępny na Netfliksie) będący jednak remakiem japońskiego filmu. I choć temat poruszony w „Od ściany do ściany” jest ważny i niewątpliwie inspirujący, tu doszło raczej do zmarnowania potencjału, dlatego polecam go przede wszystkim tym, których po prostu interesuje ta sfera życia. Z komentarzy w internecie wynika, że moje odczucia podziela większość widzów chwaląca konsekwentnie klaustrofobiczny klimat, lecz narzekająca na zbyt chaotyczne rozwinięcie akcji i niezrozumiałe zakończenie. Podobne i dość zgodne są również reakcje krytyki zarzucającej filmowi odejście od krytyki społecznej w stronę gatunkowego zagubienia.



 

Polecane
Emerytury
Stażowe