Bożena Kasztelan o tomiku poezji Krzysztofa Żmijewskiego "Czasoprzestrzeń": Będzie zaskoczeniem
Jest intelektualistą z rozwiniętą zdolnością do analizy i syntezy, i filozofem, choć jego poezja nie nosi w konsekwencji śladu filozoficznych założeń językowych, raczej delikatny symbolizm. Niestereotypowy. Przysłowiowo artystycznie nieuporządkowany ale i bardzo konkretny.
Zaskakujące przy tym wszystkim jest jego rozumienie antycypacyjne, nie tylko w stosunku do własnej epoki lecz także wobec samego siebie, intuicyjnie wyprzedza czas, jakby już wcześniej wiedział jak będzie wyglądała dalsza / bliższa przyszłość, jest jej dalekosiężnym wizjonerem. Teraz gdy można już prześledzić minione zdarzenia w inwersji czasowej, która ujawnia je i potwierdza, czytam te same wiersze ze zdumieniem i dreszczem.
Poematy napisane podczas pobytów w Bieszczadach w każdej odsłonie wyróżniają się szczególną atmosferą. Pojawiające się myśli o przemijaniu – wynik głębokich medytacji – odkrywają przestrzenie refleksji emocjonalnie bardzo celne, bardzo dojrzałe.
Czasem podporządkowuje słowa poezji do najprostszych akordów muzyki, tworząc improwizowane ballady i bluesy.
„…Mróz ściął światło w niebieskiej kałuży, / Cisza drogi przecięła na pół. / Balladami niebo się chmurzy, / Ciężkie wiersze padają na stół….”
[...]
Ćwierć wieku zamknięte w tomiku wierszy.
I nic o czystej fizyce.
Bożena Kasztelan
Krzysztof Żmijewski (1949 - 2015)
Inżynier, profesor Politechniki Warszawskiej, wykładowca akademicki (Politechnika Warszawska, KSAP, PJWSTK), były wiceminister budownictwa, naukowiec, polityk, działacz gospodarczy, felietonista, społecznik, patriota. Jeden z twórców i przywódców komitetów obywatelskich „Solidarność”.
Powołany w 2010 na członka Narodowej Rady Rozwoju przez prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego.
Odznaczony przez prezydenta Polski Orderem Odrodzenia Polski, Polonia Restituta za wybitną służbę dla narodu w dziedzinie efektywności energetycznej.