Przewodniczący Sekcji Krajowej Kolejarzy NSZZ "Solidarność" Henryk Grymel wskazuje, że kolejarzom potrzebne jest zabezpieczenie, który pozwoli przejść na emeryturę wtedy, gdy stan zdrowia uniemożliwi pracę jako maszynista, kierownik ruchu, itd.: „niektórym osobom po dwudziestu latach skacze ciśnienie, innym siada wzrok, to zdrowie stracili w pracy na kolei, potrzebny jest zatem bezpiecznik, który nie dopuści, aby poszli na bruk.” Wtóruje mu sekretarz prezydium Stanisław Kokot: „kiedyś na stacjach kolejowych było dużo stanowisk niezwiązanych bezpośrednio z ruchem pociągów; obsadzano je często osobami, które przestały spełniać surowe wymogi dotyczące zdrowia, w wyniku mody na outsourcing stanowiska te zostały zlikwidowane, a prace powierzone firmą zewnętrznym.”
Kolejarzy obowiązuje Ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wraz z nowelizacją, czyli Ustawą z dnia 11 maja 2012 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw, która wydłużyła wiek emerytalny do sześćdziesięciu siedmiu lat. Niektórzy pracownicy kolei mogą przechodzić na wcześniejsze emerytury pomostowe na podstawie Ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych. Ustawa zakłada, że na wcześniejszą, pomostową emeryturę mogą odejść kobiety w wieku pięćdziesięciu pięciu lat i mężczyźni wieku sześćdziesięciu lat, pod warunkiem przepracowania w szczególnych warunkach lub warunkach o szczególnym charakterze
co najmniej piętnastu lat oraz opłacający składki przez okres odpowiednio dwudziestu i dwudziestu pięciu lat. Aby przejść na emeryturę pomostową osoby te muszą być uprzednio zwolnione z pracy, na przykład z powodu nie dopuszczenia do pracy z przyczyn zdrowotnych.
Ustawa o emeryturach pomostowych obejmuje kilkanaście zawodów kolejowych, wyszczególnionych w załączniku drugim. Trudno nie odnieść wrażenia, że dobór zawodów jest trochę przypadkowy. Na wcześniejszą emeryturę mogą przechodzić kierownicy pociągów ale już nie konduktorzy. Henryk Grymel wskazuje, że o doborze zawodów decydowały czynniki ekonomiczne.
Sekcja Krajowa Kolejarzy NSZZ "Solidarność" upomina się o prawa kolejarzy w ramach Rady Dialogu Społecznego licząc, że prezydent i partia rządząca spełni wyborcze obietnice dotyczące obniżenia wieku emerytalnego.

Opcja Zero
Stanisław Kokot wskazuje, że w odróżnieniu od innych służb mundurowych wśród pracowników kolei nie została utrzymana tzw opcja zero, czyli nie zachowano praw nabytych na kolei. Ustawa z 1998 roku uchylała Ustawę z 28 kwietnia 1983 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników kolejowych i ich rodzin, która dopuszczała przechodzenia na emeryturę mężczyzn w wieku 60 lat i kobiet w wieku 55 lat. Ustawa z 1998 roku została zaskarżona do trybunału konstytucyjnego. Jednak w 1999 roku Trybunał orzekł (sygn akt.K5/99), że nowa ustawa jest zgodna z Konstytucją.

Jak można wykorzystać badania zdrowotne?
Na wielu kolejowych stanowiskach muszą pracować osoby z pierwszą kategorią zdrowia. Stan zdrowia jest weryfikowany co roku. Kolejarzy poddaje się badaniom i testom psychotechnicznym. Henryk Grymel twierdzi, że poprzednie zarządy PKP SA wykorzystywały badania do wyrzucania ludzi z pracy: „Na kolei pracowali m. in hydraulicy i inne osoby obsługujące budynki kolejowe. Aby prawidłowo wykonywać pracę posiadali oni przepustki dopuszczające chodzenie po torach. Pewnego dnia zapowiedziano im, że zostaną poddani maksymalnie dokładnym badaniom i jednoczenie zaproponowano im mechanizm “Programu Dobrowolnych Odejść”. Wielu z pracowników odeszło.”