Nadchodzi wyborcza rewolucja w Wielkiej Brytanii: co zmienią zbliżające się wybory?

Po 14 latach rządzenia brytyjscy konserwatyści szykują się do oddania władzy. Dla wielu z nich ponad dekada w Izbie Gmin oznaczała, że była to jedyna praca, którą się zajmowali, a będą odchodzić w czasie jednego z większych powojennych kryzysów gospodarczych na Wyspach Brytyjskich. Rekordowe bezrobocie, coraz większa grupa ludzi żyjących poniżej progu ubóstwa, z trudem zatrzymana inflacja i problemy z agresywnymi migrantami, to tylko część problemów, które Partia Konserwatywna zostawia w spadku laburzystom wracającym do siedziby rządu przy Downing Street 10 po najdłuższej przerwie w historii brytyjskiego parlamentaryzmu.
Wielka Brytania Nadchodzi wyborcza rewolucja w Wielkiej Brytanii: co zmienią zbliżające się wybory?
Wielka Brytania / Get Archive - pixabay.com via Picryl.com

Zaplanowane na 4 lipca wybory parlamentarne w Zjednoczonym Królestwie, do niedawna mekce milionów Polaków szukających szansy na większe zarobki, a przede wszystkim lepsze życie, będą wyjątkowe pod każdym względem. Od miesiąca brytyjskie media piszą niemal wyłącznie o związanych z nimi rekordach. 14-letnia ławka kar, na którą wyborcy wysłali laburzystów na początku tego wieku, to pierwszy z nich. Kolejny to liczba parlamentarzystów, którzy do Izby Gmin zdecydowali się nie wracać i zrezygnowali z kolejnego udziału w wyborach. Prym wiodą tu – co oczywiste, biorąc pod uwagę najnowsze sondaże wyborcze w Albionie – posłowie z Partii Konserwatywnej, która przejdzie do opozycji na przynajmniej (jak wywodzą oksfordzcy politolodzy) dekadę. Po raz pierwszy od 2010 roku ze startu w wyborach zrezygnowało 121 posłów, w tym 78 posłów z obecnej partii rządzącej. I to jest właśnie rekord, bo wcześniej tak masowe rezygnacje ze starań o reprezentowanie wyborców w najważniejszym do niedawna postkolonialnym parlamencie nastąpiły w 1997 roku, ale nawet wtedy nastroje nie były tak pesymistyczne i z ponownego kandydowania zrezygnowało ledwie 75 posłów.

Rząd pójdzie w odstawkę

Wśród wycofujących się – przynajmniej tymczasowo – z czynnej polityki znalazły się głośne na Wyspach nazwiska, a wśród nich Michael Gove, w ostatnich dwóch dekadach szara eminencja Partii Konserwatywnej, przez wiele lat minister ds. wyrównywania szans, budownictwa i samorządów. Nie jest tajemnicą, że to właśnie on był architektem partyjnego (a więc również na scenie polityki krajowej) sukcesu Rishiego Sunaka, lidera Partii Konserwatywnej i premiera Zjednoczonego Królestwa. Sam Sunak też zostaje rekordzistą w związku z wyborami. Oto najnowszy sondaż wyborczy przeprowadzony przez ośrodek Savanta informuje, że Rishi Sunak nie tylko musi zapomnieć o fotelu premiera, ale nie ma najmniejszych szans na to, żeby dostać się do Izby Gmin, stając się pierwszym urzędującym premierem, który nie zostanie do niej wybrany. W niej znajdzie się jedynie 53 konserwatystów – wyborcy z okręgu Sunaka już nie wierzą premierowi ani w zapewnienia o dobrej kondycji brytyjskiej gospodarki, wszak sami widzą, co się dzieje na ulicach największych miast Albionu, ani niespecjalnie ufają zapewnieniom płynącym z Downing Street o gotowych reformach, które przy niewielkim koszcie społecznym na powrót uczynią Wielką Brytanię gospodarczym gigantem z imperialnymi korzeniami. 
Z kandydowania rezygnuje również inna rozpoznawalna twarz angielskiej polityki. To Andrea Leadsom, była minister środowiska, a ostatnio minister biznesu. Również ona nie wierzy w zwycięstwo konserwatystów, a jak mówiła kolegom z partii, nie chce być kojarzona z wyborczą porażką. 

Choć będą kandydować, mandat mogą stracić inni wielcy gracze konserwatystów, m.in. ministrowie finansów Jeremy Hunt, obrony Grant Shapps i spraw wewnętrznych James Cleverly, a także była minister spraw wewnętrznych Suella Braverman i jej były zastępca Robert Jenrick. Dwoje ostatnich jest wymienianych jako kandydaci prawego skrzydła partii na następcę Sunaka w roli lidera – pod warunkiem, że uda im się wejść do parlamentu.

Przygotowany przez ośrodek Savanta natychmiast opublikował konserwatywny dziennik „Daily Telegraph” – sondaż z najgorszymi wynikami, jak podkreślają rozmówcy „Daily Telegraph”, ze wszystkich dotychczas przeprowadzonych. Wynika z niego, że z 53 posłami w 650-osobowym parlamencie konserwatyści będą mieli najgorszy wynik w 190-letniej historii Partii Konserwatywnej. Partia Pracy może – według sondażu – liczyć na 516 mandatów, również pierwszy raz w swojej historii. 

Kryzys tysiąclecia

Zyskują również marginalni do tej pory Liberalni Demokraci, którzy mogą liczyć na 50 mandatów – dzisiaj mają ich 11.

Wśród wielkich przegranych najbliższych wyborów – według sondaży – znajdzie się również Szkocka Partia Narodowa od lat mówiąca o kolejnym szkockim referendum niepodległościowym. Oni mogą liczyć na nie więcej niż 8 (z obecnych 48) mandatów w Izbie Gmin. 

Brytyjczycy mówią o kryzysie w ojczyźnie już przynajmniej od roku. Najlepiej widać go na ulicach największych miast Królestwa. Na początku czerwca władze stolicy zmusiły setki rodzin do opuszczenia Londynu na stałe. Wiele z tych rodzin dostało krótkie, 24-godzinne, ultimatum zaakceptowania prywatnego najmu mieszkania z dopłatą daleko poza Londynem albo mieszkanie na ulicy bez żadnej pomocy ze strony państwa i samorządów. To zresztą problem nie tylko serca Albionu. Samorządy doświadczyły gwałtownego wzrostu zapotrzebowania na wsparcie w zakresie bezdomności po niesłychanym wzroście liczby eksmisji bez winy w całym kraju, których liczba w ostatnich dwóch latach wzrosła o rekordowe 38%.

Goryczy dodał fatalny stan największych angielskich, walijskich i szkockich metropolii. Sztandarowym przykładem stało się dzisiaj bankrutujące Birmingham. Miastu brakuje pieniędzy nawet na oświetlenie miejskich ulic – a przecież to drugie największe miasto Królestwa. 

Już we wrześniu ubiegłego roku Rada Miasta wystosowała 114 komunikatów, które oficjalnie obwieszczały jej bankructwo, i zdecydowała się m.in. na szereg bezprecedensowych cięć budżetowych. I tak jeszcze przed wyborami zostaną zamknięte wszystkie biblioteki miejskie, w najbliższych dwóch latach zaś zlikwidowane będą teatry i większość instytucji kultury.

Spośród głównych miast Wielkiej Brytanii Birmingham ma największą liczbę osób wnioskujących o wsparcie dla bezrobotnych, z czego 12% mieszkańców korzysta z zasiłków rządowych. Mieszkańcy Birmingham umierają średnio o trzy lata młodziej niż osoby mieszkające w Londynie, podczas gdy prawie połowa wszystkich dzieci w Birmingham klasyfikuje się jako żyjące w ubóstwie.

Czytaj także: Ujawniamy kulisy sprawy: Bodnar znowu zawiesił sędziów. Eksperci krótko: „To demolka”

Czytaj także: Stanisław Żaryn: Rząd obniża polską zdolność do prowadzenia polityki zagranicznej

Stramer: „Dam wam dobrobyt”

Z tej perspektywy zapewnienia Keira Stramera, od niedawna lidera Partii Pracy, o doprowadzeniu kraju do skrajnego kryzysu przez ostatnie rządy są dla Brytyjczyków więcej niż wiarygodne. Stramer pojawił się w brytyjskiej polityce w 2015 roku, wygrywając w swoim okręgu wybory do Izby Gmin. W tym samym roku wszedł do gabinetu cieni Jeremy’ego Corbyna jako cień ministra stanu ds. imigracji; ustąpił z tego stanowiska 27 czerwca 2016 r., protestując, podobnie jak grupa innych labourzystów, przeciwko przywództwu Corbyna w partii. Jego głos okazał się na tyle donośny, że niedługo później zdobył przywództwo w całej partii i został naturalnym przyszłym premierem rządu, pod warunkiem wygrania wyborów przez laburzystów. Przy przewidywanej większości Stramer będzie pierwszym premierem od czasów Cromwella, który będzie się mógł zamierzyć na Brytyjską Koronę, być może proponując rezygnację z monarchii. Laburzyści nigdy nie ukrywali, że zdania na temat kosztownej rodziny królewskiej są w ich szeregach przynajmniej mocno podzielone. 
Keir Stramer zapowiada radykalną zmianę, kiedy znajdzie się w biurze przy Downing Street – zresztą program gospodarczy laburzystów nosi właśnie nazwę „Zmiana”. W skrócie Partia Pracy obiecuje pobudzenie wzrostu gospodarczego, uczynienie z Wielkiej Brytanii potęgi na polu czystej energii, poprawę bezpieczeństwa na ulicach i walkę z przestępczością. Oczywiście jedną z pierwszych przeprowadzonych reform ma być uzdrowienie publicznej służby zdrowia i powołanie nowego zintegrowanego dowództwa do walki z nielegalną imigracją przez kanał La Manche.

– Nie jesteśmy już partią protestu. Jesteśmy partią wiarygodnego, długoterminowego planu – zapewnia podczas spotkań wyborczych Keir Stramer, wykluczając podniesienie podatków i dla zwykłych obywateli, i dla milionów brytyjskich firm.

Zmiana w gabinecie przy Downing Street może być korzystna dla kilkudziesięciu tysięcy Polaków, którzy zdecydowali się pozostać na Wyspach pomimo brexitu. Laburzyści obiecują większą troskę o europejskich imigrantów. Oczywiście pod warunkiem, że gospodarka zniesie zaplanowane przez nich reformy. 

Czytaj także: Chaos we Francji: Lewica nie może pogodzić się z wyborczą porażką [WIDEO]
 


 

POLECANE
Boże Ciało ciało na Wawelu. Bp Zając: Eucharystia karmi nas odrobiną chleba i daje moc Wiadomości
Boże Ciało ciało na Wawelu. Bp Zając: Eucharystia karmi nas odrobiną chleba i daje moc

Wierni kościoła katolickiego świętują dziś Boże Ciało czyli uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa. W Krakowie główne uroczystości odbyły się na Wawelu. Bp Jan Zając w czasie homilii nawiązał do cudownego rozmnożenia chleba odczytywanego dziś podczas liturgii. – Jezus nigdy nie zrezygnuje z niesienia pomocy — jest przecież „Bogiem z nami” - mówił krakowski biskup pomocniczy senior. 

Ekspert: Sędzia wytatuowała sobie logo Iustitii. Symbol przynależności do subkultury, czy zagrożenie niezależności? [FOTO] tylko u nas
Ekspert: Sędzia wytatuowała sobie logo Iustitii. Symbol przynależności do subkultury, czy zagrożenie niezależności? [FOTO]

Wczoraj żartobliwie zasugerowałam, że może za niestosowanie się do wykładni justicji należałoby wprowadzić obowiązek tatuażu z logo stowarzyszenia.

Uroczystości Bożego Ciała. Abp Wojciech Polak: Zapominamy o karmieniu naszego życia mocą Eucharystii Wiadomości
Uroczystości Bożego Ciała. Abp Wojciech Polak: Zapominamy o karmieniu naszego życia mocą Eucharystii

Kościół żyje dzięki Eucharystii. Nie dzięki sobie. Nie dzięki biskupowi, księżom, siostrom - mówił w homilii w uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej w gnieźnieńskiej katedrze prymas Polski abp Wojciech Polak.

Realista i wizjoner. Za nami premiera książki o Jarosławie Kaczyńskim, pod redakcją Adama Chmieleckiego i Jana Drausa Wiadomości
"Realista i wizjoner". Za nami premiera książki o Jarosławie Kaczyńskim, pod redakcją Adama Chmieleckiego i Jana Drausa

Wczoraj, w dniu 76. urodzin Jarosława Kaczyńskiego, w Krakowie odbyła się premiera książki pt.: "Jarosław Kaczyński. Realista i wizjoner", pod redakcją Adama Chmieleckiego i Jana Drausa.

Kuriozalne wypowiedzi w TVP. Czy można przyjąć zaprzysiężenie prezydenta?  z ostatniej chwili
Kuriozalne wypowiedzi w TVP. "Czy można przyjąć zaprzysiężenie prezydenta?"

Do kuriozalnych wniosków dochodzili wczoraj rozmówcy w TVP, prof. Marek Safjan i prowadząca program Dorota Wysocka-Schnepf. Były prezes TK i sędzia TSUE stwierdził "nie ma podstawy do tego, by przyjmować zaprzysiężenie prezydenta". A dziennikarka wtórowała mu, zastanawiając się, czy w ogóle można już mówić o wybranym prezydencie elekcie. Obserwatorzy wskazują jednak na zaskakującą zmianę opinii prawnika w porównaniu z tym, co mówił jeszcze kilka miesięcy temu. 

Niemcy tracą Chiny tylko u nas
Niemcy tracą Chiny

Niemiecka gospodarka jest silnie reprezentowana w Chinach, zwłaszcza w przemyśle motoryzacyjnym. Koncerny takie jak Volkswagen, BMW i Mercedes-Benz zainwestowały miliardy euro w rozwój lokalnych mocy produkcyjnych. Na przykład Volkswagen posiada ponad 30 fabryk w Chinach i ma tam około 15 procent udziału w rynku. Rośnie jednak konkurencja ze strony lokalnych producentów, takich jak BYD, który zdobywa punkty dzięki tanim pojazdom elektrycznym. Dostawcy tacy jak Bosch i BASF są również mocno zaangażowani, a BASF buduje ogromny kompleks chemiczny w Guangdong.

Trump waha się, czy zaatakować Iran. Jaki byłby cel nalotów USA? z ostatniej chwili
Trump waha się, czy zaatakować Iran. Jaki byłby cel nalotów USA?

Prezydent USA Donald Trump wciąż nie podjął decyzji w sprawie ataku na Iran, bo zastanawia się, czy bomby penetrujące rzeczywiście zdołają zniszczyć irański podziemny obiekt nuklearny - napisał w środę Axios, powołując się na doradców amerykańskiego przywódcy.

Tragiczny pożar w Rzeszowie. Zginęła nastolatka Wiadomości
Tragiczny pożar w Rzeszowie. Zginęła nastolatka

Do tragicznego w skutkach pożaru doszło w środę wieczorem w Rzeszowie. Z płonącego mieszkania strażacy zdołali wyprowadzić  69-letniego mężczyznę, niestety, nie udało się uratować 14-letniej mieszkanki bloku.   

Komunikat IMGW: Nadchodzi największa od kilku lat fala upałów w czerwcu. W których regionach najgoręcej? z ostatniej chwili
Komunikat IMGW: Nadchodzi największa od kilku lat fala upałów w czerwcu. W których regionach najgoręcej?

Według prognozy Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej w długi weekend najcieplej będzie na zachodzie, a najchłodniej na Warmii i Mazurach oraz na Podlasiu. Od niedzieli na zachodzie nawet 32 st. C. Upały utrzymają się przez kolejny tydzień.

Reakcja Polaków na zbrodnię migranta w Toruniu jest obserwowana. I ten egzamin oblaliśmy. Pozamiatane gorące
Reakcja Polaków na zbrodnię migranta w Toruniu jest obserwowana. I ten egzamin oblaliśmy. Pozamiatane

Dziś w nocy mija tydzień od okrutnego ataku wenezuelskiego migranta na Polkę w Toruniu. Do tej pory nie zabierałem w tej sprawie głosu. Bo czekałem. Obserwowałem, jaki rezonans wywoła w Polsce ta straszliwa zbrodnia.

REKLAMA

Nadchodzi wyborcza rewolucja w Wielkiej Brytanii: co zmienią zbliżające się wybory?

Po 14 latach rządzenia brytyjscy konserwatyści szykują się do oddania władzy. Dla wielu z nich ponad dekada w Izbie Gmin oznaczała, że była to jedyna praca, którą się zajmowali, a będą odchodzić w czasie jednego z większych powojennych kryzysów gospodarczych na Wyspach Brytyjskich. Rekordowe bezrobocie, coraz większa grupa ludzi żyjących poniżej progu ubóstwa, z trudem zatrzymana inflacja i problemy z agresywnymi migrantami, to tylko część problemów, które Partia Konserwatywna zostawia w spadku laburzystom wracającym do siedziby rządu przy Downing Street 10 po najdłuższej przerwie w historii brytyjskiego parlamentaryzmu.
Wielka Brytania Nadchodzi wyborcza rewolucja w Wielkiej Brytanii: co zmienią zbliżające się wybory?
Wielka Brytania / Get Archive - pixabay.com via Picryl.com

Zaplanowane na 4 lipca wybory parlamentarne w Zjednoczonym Królestwie, do niedawna mekce milionów Polaków szukających szansy na większe zarobki, a przede wszystkim lepsze życie, będą wyjątkowe pod każdym względem. Od miesiąca brytyjskie media piszą niemal wyłącznie o związanych z nimi rekordach. 14-letnia ławka kar, na którą wyborcy wysłali laburzystów na początku tego wieku, to pierwszy z nich. Kolejny to liczba parlamentarzystów, którzy do Izby Gmin zdecydowali się nie wracać i zrezygnowali z kolejnego udziału w wyborach. Prym wiodą tu – co oczywiste, biorąc pod uwagę najnowsze sondaże wyborcze w Albionie – posłowie z Partii Konserwatywnej, która przejdzie do opozycji na przynajmniej (jak wywodzą oksfordzcy politolodzy) dekadę. Po raz pierwszy od 2010 roku ze startu w wyborach zrezygnowało 121 posłów, w tym 78 posłów z obecnej partii rządzącej. I to jest właśnie rekord, bo wcześniej tak masowe rezygnacje ze starań o reprezentowanie wyborców w najważniejszym do niedawna postkolonialnym parlamencie nastąpiły w 1997 roku, ale nawet wtedy nastroje nie były tak pesymistyczne i z ponownego kandydowania zrezygnowało ledwie 75 posłów.

Rząd pójdzie w odstawkę

Wśród wycofujących się – przynajmniej tymczasowo – z czynnej polityki znalazły się głośne na Wyspach nazwiska, a wśród nich Michael Gove, w ostatnich dwóch dekadach szara eminencja Partii Konserwatywnej, przez wiele lat minister ds. wyrównywania szans, budownictwa i samorządów. Nie jest tajemnicą, że to właśnie on był architektem partyjnego (a więc również na scenie polityki krajowej) sukcesu Rishiego Sunaka, lidera Partii Konserwatywnej i premiera Zjednoczonego Królestwa. Sam Sunak też zostaje rekordzistą w związku z wyborami. Oto najnowszy sondaż wyborczy przeprowadzony przez ośrodek Savanta informuje, że Rishi Sunak nie tylko musi zapomnieć o fotelu premiera, ale nie ma najmniejszych szans na to, żeby dostać się do Izby Gmin, stając się pierwszym urzędującym premierem, który nie zostanie do niej wybrany. W niej znajdzie się jedynie 53 konserwatystów – wyborcy z okręgu Sunaka już nie wierzą premierowi ani w zapewnienia o dobrej kondycji brytyjskiej gospodarki, wszak sami widzą, co się dzieje na ulicach największych miast Albionu, ani niespecjalnie ufają zapewnieniom płynącym z Downing Street o gotowych reformach, które przy niewielkim koszcie społecznym na powrót uczynią Wielką Brytanię gospodarczym gigantem z imperialnymi korzeniami. 
Z kandydowania rezygnuje również inna rozpoznawalna twarz angielskiej polityki. To Andrea Leadsom, była minister środowiska, a ostatnio minister biznesu. Również ona nie wierzy w zwycięstwo konserwatystów, a jak mówiła kolegom z partii, nie chce być kojarzona z wyborczą porażką. 

Choć będą kandydować, mandat mogą stracić inni wielcy gracze konserwatystów, m.in. ministrowie finansów Jeremy Hunt, obrony Grant Shapps i spraw wewnętrznych James Cleverly, a także była minister spraw wewnętrznych Suella Braverman i jej były zastępca Robert Jenrick. Dwoje ostatnich jest wymienianych jako kandydaci prawego skrzydła partii na następcę Sunaka w roli lidera – pod warunkiem, że uda im się wejść do parlamentu.

Przygotowany przez ośrodek Savanta natychmiast opublikował konserwatywny dziennik „Daily Telegraph” – sondaż z najgorszymi wynikami, jak podkreślają rozmówcy „Daily Telegraph”, ze wszystkich dotychczas przeprowadzonych. Wynika z niego, że z 53 posłami w 650-osobowym parlamencie konserwatyści będą mieli najgorszy wynik w 190-letniej historii Partii Konserwatywnej. Partia Pracy może – według sondażu – liczyć na 516 mandatów, również pierwszy raz w swojej historii. 

Kryzys tysiąclecia

Zyskują również marginalni do tej pory Liberalni Demokraci, którzy mogą liczyć na 50 mandatów – dzisiaj mają ich 11.

Wśród wielkich przegranych najbliższych wyborów – według sondaży – znajdzie się również Szkocka Partia Narodowa od lat mówiąca o kolejnym szkockim referendum niepodległościowym. Oni mogą liczyć na nie więcej niż 8 (z obecnych 48) mandatów w Izbie Gmin. 

Brytyjczycy mówią o kryzysie w ojczyźnie już przynajmniej od roku. Najlepiej widać go na ulicach największych miast Królestwa. Na początku czerwca władze stolicy zmusiły setki rodzin do opuszczenia Londynu na stałe. Wiele z tych rodzin dostało krótkie, 24-godzinne, ultimatum zaakceptowania prywatnego najmu mieszkania z dopłatą daleko poza Londynem albo mieszkanie na ulicy bez żadnej pomocy ze strony państwa i samorządów. To zresztą problem nie tylko serca Albionu. Samorządy doświadczyły gwałtownego wzrostu zapotrzebowania na wsparcie w zakresie bezdomności po niesłychanym wzroście liczby eksmisji bez winy w całym kraju, których liczba w ostatnich dwóch latach wzrosła o rekordowe 38%.

Goryczy dodał fatalny stan największych angielskich, walijskich i szkockich metropolii. Sztandarowym przykładem stało się dzisiaj bankrutujące Birmingham. Miastu brakuje pieniędzy nawet na oświetlenie miejskich ulic – a przecież to drugie największe miasto Królestwa. 

Już we wrześniu ubiegłego roku Rada Miasta wystosowała 114 komunikatów, które oficjalnie obwieszczały jej bankructwo, i zdecydowała się m.in. na szereg bezprecedensowych cięć budżetowych. I tak jeszcze przed wyborami zostaną zamknięte wszystkie biblioteki miejskie, w najbliższych dwóch latach zaś zlikwidowane będą teatry i większość instytucji kultury.

Spośród głównych miast Wielkiej Brytanii Birmingham ma największą liczbę osób wnioskujących o wsparcie dla bezrobotnych, z czego 12% mieszkańców korzysta z zasiłków rządowych. Mieszkańcy Birmingham umierają średnio o trzy lata młodziej niż osoby mieszkające w Londynie, podczas gdy prawie połowa wszystkich dzieci w Birmingham klasyfikuje się jako żyjące w ubóstwie.

Czytaj także: Ujawniamy kulisy sprawy: Bodnar znowu zawiesił sędziów. Eksperci krótko: „To demolka”

Czytaj także: Stanisław Żaryn: Rząd obniża polską zdolność do prowadzenia polityki zagranicznej

Stramer: „Dam wam dobrobyt”

Z tej perspektywy zapewnienia Keira Stramera, od niedawna lidera Partii Pracy, o doprowadzeniu kraju do skrajnego kryzysu przez ostatnie rządy są dla Brytyjczyków więcej niż wiarygodne. Stramer pojawił się w brytyjskiej polityce w 2015 roku, wygrywając w swoim okręgu wybory do Izby Gmin. W tym samym roku wszedł do gabinetu cieni Jeremy’ego Corbyna jako cień ministra stanu ds. imigracji; ustąpił z tego stanowiska 27 czerwca 2016 r., protestując, podobnie jak grupa innych labourzystów, przeciwko przywództwu Corbyna w partii. Jego głos okazał się na tyle donośny, że niedługo później zdobył przywództwo w całej partii i został naturalnym przyszłym premierem rządu, pod warunkiem wygrania wyborów przez laburzystów. Przy przewidywanej większości Stramer będzie pierwszym premierem od czasów Cromwella, który będzie się mógł zamierzyć na Brytyjską Koronę, być może proponując rezygnację z monarchii. Laburzyści nigdy nie ukrywali, że zdania na temat kosztownej rodziny królewskiej są w ich szeregach przynajmniej mocno podzielone. 
Keir Stramer zapowiada radykalną zmianę, kiedy znajdzie się w biurze przy Downing Street – zresztą program gospodarczy laburzystów nosi właśnie nazwę „Zmiana”. W skrócie Partia Pracy obiecuje pobudzenie wzrostu gospodarczego, uczynienie z Wielkiej Brytanii potęgi na polu czystej energii, poprawę bezpieczeństwa na ulicach i walkę z przestępczością. Oczywiście jedną z pierwszych przeprowadzonych reform ma być uzdrowienie publicznej służby zdrowia i powołanie nowego zintegrowanego dowództwa do walki z nielegalną imigracją przez kanał La Manche.

– Nie jesteśmy już partią protestu. Jesteśmy partią wiarygodnego, długoterminowego planu – zapewnia podczas spotkań wyborczych Keir Stramer, wykluczając podniesienie podatków i dla zwykłych obywateli, i dla milionów brytyjskich firm.

Zmiana w gabinecie przy Downing Street może być korzystna dla kilkudziesięciu tysięcy Polaków, którzy zdecydowali się pozostać na Wyspach pomimo brexitu. Laburzyści obiecują większą troskę o europejskich imigrantów. Oczywiście pod warunkiem, że gospodarka zniesie zaplanowane przez nich reformy. 

Czytaj także: Chaos we Francji: Lewica nie może pogodzić się z wyborczą porażką [WIDEO]
 



 

Polecane
Emerytury
Stażowe