Wybitny polski skrzypek Janusz Wawrowski: Gram na instrumencie, który był robiony, kiedy Bach się dopiero rodził

– Z biegiem lat artysta uczy się, jak odświeżać miłość do muzyki, a precyzując – do instrumentu. Dla mnie jedną z odskoczni jest uczenie młodszych tego, co robię – mówi Janusz Wawrowski, skrzypek, pedagog, w rozmowie z Bartoszem Boruciakiem.
Janusz Wawrowski Wybitny polski skrzypek Janusz Wawrowski: Gram na instrumencie, który był robiony, kiedy Bach się dopiero rodził
Janusz Wawrowski / fot. B. Barczyk

– Zgodzisz się ze mną, że jednymi z najgorszych dźwięków na świecie są te wydobywane przez osobę, która uczy się grać na skrzypcach?

– Pewnie tak. Jednak są też równie potworne dźwięki.

– Jakie?

– Grane przez młodego adepta oboju albo trąbki, bo są głośniejsze niż dźwięki skrzypiec. 

– Na jakich instrumentach jeszcze grasz?

– Trochę na fortepianie, bo wszyscy musimy mieć dodatkowy instrument. W szkole grało się na flecie prostym. Jako dziecko dużo śpiewałem. 

 

Fascynacja grą na skrzypcach od wczesnego dzieciństwa

– Dlaczego porzuciłeś śpiewanie na rzecz instrumentu?

– Od kiedy pamiętam – czyli od 3. roku życia – postanowiłem zostać skrzypkiem. Nie wiem, dlaczego. Rozmawiałem na ten temat z psychologami.

Jestem człowiekiem upartym, zawsze dążyłem do celu. Miałem to szczęście, że niedaleko naszego domu była szkoła muzyczna. Bardzo często przechodziłem obok niej jako małe dziecko. Zawsze fascynowało mnie to magiczne miejsce

– I skrzypce?

– I skrzypce. Poszedłem do szkoły muzycznej, gdy miałem sześć lat, a chciałem już pójść jako pięciolatek. 

– Czyli całe życie grasz na skrzypcach.

– Tak. 

– I wciąż Ci się one nie nudzą?

– Jest to dość skomplikowane pytanie. Myślę, że z biegiem lat człowiek się uczy, w tym przypadku artysta, jak odświeżać miłość do muzyki, a precyzując – do instrumentu. Dla mnie jedną z odskoczni jest uczenie młodszych tego, co robię. 

 

Janusz Wawrowski jako wykładowca na uczelni

– Gdzie uczysz? Gdzie wykładasz?

– W Uniwersytecie Muzycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Na mniejszą skalę w Szkole Muzycznej II stopnia, tzw. Szkole Talentów, im. Zenona Brzewskiego przy ul. Rakowieckiej 21 też w Warszawie. 

– Jakim jesteś nauczycielem, wykładowcą?

– Jestem bardzo przystępnym człowiekiem. Staram się być otwarty i przede wszystkim stosować równość w nauczaniu. Nie zastraszam ludzi. W nauczaniu to do niczego dobrego nie prowadzi. 

– Dorosła osoba – taka jak ja – może jeszcze nauczyć się gry na skrzypcach?

– Zależy o jakim stopniu nauczenia mówimy. 

– Żebym mógł zagrać prostą piosenkę, którą wszyscy znają. 

– Dużo zależy od zdolności manualnych i predyspozycji fizycznych, ale jest to teoretycznie możliwe, żebyś zagrał prostą piosenkę. Jako ludzie mamy bardzo niefizjologiczny układ do grania na skrzypcach. Dlatego wcześnie się zaczyna grę na skrzypcach, żeby ręce dostosowały się do instrumentu.

Skrzypek ma zawsze wykręconą rękę, dodatkowo podtrzymuje brodą instrument. To są główne problemy do pokonania przez ludzi, którzy zaczynali grać na skrzypcach w wieku kilkunastu lat. To i tak jest już późno

– Grasz na stradivariusie?

– Tak.

– I teraz masz go przy sobie?

– Tak. 

– Do tego arcydzieła jeszcze wrócimy. Skąd masz w sobie luz? Jest on czymś unikalnym w środowisku, z którego się wywodzisz.

– Jest w tym trochę mitu, że muzycy klasyczni – podobni do mnie – są sztywni. A to, co masz na myśli, jest praktykowane przez muzyków, którzy osiągnęli sukces i chcą podnieść swoje ego. Powiem Ci, że w niektórych kręgach jest to bardzo dobrze widziane. Na zasadzie ekskluzywnego towaru, jak z najdroższymi markami samochodów. Widzisz rolls-royce'a i domyślasz się, że właścicielem tego samochodu jest co najmniej baron. Jednak to się zmienia z biegiem czasu.

– Dlatego ekskluzywnymi samochodami jeżdżą raperzy i sportowcy.

– Dokładnie. 

 

Wybitny skrzypek o mentalności rapera?

– Masz mentalność rapera?

– [śmiech] Mnie muzyka inspiruje. Jestem zaskoczony tym, jacy ludzie słuchają klasyki. Młodzi ludzie, którzy pochodzą z blokowisk, słuchają rapu i grają w piłkę nożną, a później idą na koncert muzyki klasycznej i mogą się czymś zafascynować. Te nieoczywiste rzeczy ciekawą mnie we współczesnym świecie. 

– Co byś polecił naszym czytelnikom, którzy chcieliby rozpocząć swoją przygodę z filharmonią? Na co powinni pójść na dobry początek?

– Zanim poszedłbym do filharmonii, to najpierw poszukałbym playlist w serwisach streamingowych. Warto posłuchać i zobaczyć, jaki instrument cię zaciekawi. 

– Ostatnio pracujesz nad twórczością Grażyny Bacewicz. Skąd taki wybór?

– Jej twórczość nie jest zbyt mocno rozpowszechniona w Polsce. Niedawno wydałem album z jej utworami. Grażyna Bacewicz była świetną skrzypaczką, pisała piękne utwory na skrzypce. Żyła w latach 1909–1969. Była jedną z pierwszych kobiet grających na skrzypcach, która osiągnęła sukces międzynarodowy. Ona w swojej twórczości czerpała dużo z muzyki ludowej. 

– Wolę rytm niż melodię. A Ty?

– Teoria muzyki też o tym mówi. Uczę moich studentów, że rytm jest ważniejszy od melodii. 

– Serce cały czas bije w określonym rytmie. Przestaje bić, a nas nie ma. 

– Dokładnie. Mamy puls muzyczny. Dobrze, że poruszyłeś kwestię rytmu. Myślę, że współczesny słuchacz powinien pójść na koncert z muzyką drugiej połowy XX wieku. To jest muzyka pisana w czasach nam bliższych przez kompozytorów, którzy już znali rocka, jazz, maszyny i to słychać w ich muzyce. 

 

Polski skrzypek o operze

– Na co pójść do opery?

– Dużo zależy od kwestii wizualnych. Jest dużo nowoczesności w operze, to wygląda jak współczesny film. Jedną z najpiękniejszych oper, które w życiu słyszałem, był „Faust” Charles’a Gounoda. Jest romantycznie. Jest tam piękna muzyka. Muszę się pochwalić, że moja żona jest śpiewaczką operową.

– Super!

– Będzie występować w tytułowej roli w „Księżniczce Czardasza” w Mazowieckim Teatrze Muzycznym. 

– A teraz przejdźmy do Stradivariusa.

– Stradivari w swoich poszukiwaniach kierował się tym, żeby osiągnąć w skrzypcach barwę niskiego damskiego głosu. 

– Mezzosopran? Alt?

– Coś takiego. 

 

Skrzypce warte miliony

– Teraz czas, żebyś pochwalił się stradivariusem. Ile on ma lat?

– Jest z 1685 roku, czyli ma 340 lat. 

– Nie chcę wiedzieć, ile kosztuje.

– To są miliony.

– Jest Twój czy go wypożyczasz?

To nie mój instrument. Zazwyczaj na świecie w takie instrumenty inwestują zamożni ludzie, a nie artyści [śmiech]. I taka majętna osoba użycza instrumentu, on jest ubezpieczony. U nas w Polsce jest to nowość. Chyba jestem jedynym skrzypkiem w Polsce, który gra na instrumencie polskiego właściciela

– Kto jest właścicielem tego instrumentu?

– To jest informacja strzeżona. W różnych państwach są całe kolekcje, gdzie bogaci ludzie inwestują w takie instrumenty i udostępniają je artystom. 

– Jak często zmienia się struny w skrzypcach?

– Ktoś taki jak ja, kto bardzo często koncertuje, musi zmienić co 2–3 miesiące komplet strun. 

– Sam to robisz czy potrzebujesz specjalisty?

– Sam sobie zmieniam. Uczyłem się tego od najmłodszych lat. 

– Jak dbać o taki instrument? Jak przedłużyć jego żywotność?

– To już jest kwestia lutnika. Części wymieniane są co kilkadziesiąt lat.

– Jaki jest najstarszy element Twojego stradivariusa?

– Pudło. Jest oryginalne. Teraz zaprezentuję Ci utwór, który zagrałem pierwszy raz w życiu. [Janusz gra na skrzypcach bardzo popularną melodię – przyp. B.B.].

– To jest „Wlazł kotek na płotek”?

– „Poszły sobie kurki trzy”. Smyczek jest z włosia końskiego, a struny były robione z jelit barana. Do dziś można takie kupić, jeśli gra się muzykę dawną. Wracając do stradivariusa, ten instrument, to jest żywa historia. Stare obrazy wiszą i możemy na nie patrzeć. One są dziełem skończonym i mówią nam o przeszłości. Natomiast świadomość tego, że gram na instrumencie, który był robiony, kiedy Bach się dopiero rodził, kiedy ludzkość nie znała jeszcze jego muzyki. Teraz na stradivariusie gram muzykę Krzysztofa Pendereckiego, który niedawno zmarł. Gram na stradivariusie muzykę napisaną dziś i to brzmi równie dobrze, jak grane na współczesnych instrumentach. 

– Ile jest stradivariusów na świecie?

– Szacuje się, że do 300–400 sztuk z tysiąca, które zrobił Stradivari albo jego współpracownicy. Natomiast z oryginalnym pudłem jest lekko ponad 100–200. 

– A w Polsce tylko jeden, który teraz widzimy?

– Zgadza się. Jednak polscy muzycy grają na stradivariusach, ale są to instrumenty wypożyczane z Opery w Zurychu, z fundacji w Hanowerze. 

– Spałbym z Twoim instrumentem.

– Na początku rozważaliśmy taką opcję z moją żoną [śmiech]. 

– Ile kosztuje światowej klasy smyczek?

– W Tajwanie widziałem smyczki, które kosztowały 200–300 tysięcy euro za sztukę. 

– I dźwięk stradivariusa. Ach! Poezja.

Zastanawiałem się, dlaczego ten dźwięk tak wybija się na tle dużych orkiestr. I w dużych salach skrzypce brzmią lepiej daleko. To jest też kwestia naszej psychologii, co my wychwytujemy. Przecież jako dzieci spędzamy czas w łonie matki dziewięć miesięcy. Pierwsze, co słyszymy, to jest głos kobiecy. Może to w nas siedzi i częstotliwości zawarte w stradivariusach najlepiej do nas przemawiają i docierają

 

Janusz Wawrowski o fascynacji muzyką klasyczną

– Skąd fascynacja muzyką klasyczną?

– Przez muzykę ludową. Fascynowały mnie ludowe zespoły ze skrzypcami i z klarnetem. 

– Przystałbyś na to, żeby producent hiphopowy zsamplował Twoje skrzypce?

– [śmiech] 

– Znasz O.S.T.R.?

– Znam.

– On ukończył klasę skrzypiec. Może duet?

– Grałem z różnymi muzykami różną muzykę, najczęściej z jazzmanami. Grałem też z Vito Bambino. Nie zamykam się na artystów i na różne gatunki muzyczne. 

[Janusz Wawrowski jest uważany za jednego z najwybitniejszych i najbardziej doświadczonych skrzypków swojego pokolenia. Koncertował jako solista m.in. w Musikverein w Wiedniu, Wigmore Hall w Londynie, Elbphilharmonie w Hamburgu, Beethoven-Saal w Stuttgarcie, Seoul Arts Center, Litewskiej Filharmonii Narodowej w Wilnie, De Doelen w Rotterdamie, Kravis Center w West Palm Beach, Teatro Teresa Carreño w Caracas, Filharmonii Narodowej w Warszawie, NFM we Wrocławiu, NOSPR w Katowicach czy Filharmonii im. M. Karłowicza w Szczecinie. Jest od wielu lat związany z wytwórnią Warner Classics, dla której wydał sześć solowych albumów oraz wiele singli. Nagrania fonograficzne artysty przynoszą mu znakomite recenzje krytyki oraz wiele znaczących nagród. Najnowsza płyta, „Phoenix”, uzyskała nominacje do nagród ICMA 2021, PdSK, Opus Klassik 2021 oraz Fryderyk 2021. Została także wybrana albumem miesiąca w brytyjskim Presto Classical oraz płytą tygodnia w londyńskim Radiu Classic fm, Norddeutscher Rundfunk oraz w radiowej Dwójce. Jest laureatem nagrody Fryderyk 2017 i 2019, będącej najważniejszym wyróżnieniem fonograficznym w Polsce. Artysta dokonał wielu premier koncertów skrzypcowych. Specjalnie dla niego utwory pisali: Tomasz J. Opałka, Marcin Markowicz, Norbert Palej, Dariusz Przybylski oraz Albena Petrovic. Z jego inicjatywy powstała szczególna rekonstrukcja Koncertu skrzypcowego Różyckiego, który zaginął w zrujnowanej podczas powstania Warszawie w 1944 roku. Za wybitną działalność artystyczną i społeczną został uhonorowany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego medalem Zasłużony dla Kultury Polskiej. Na swoim koncie ma nominację do nagrody „Koryfeusz Muzyki Polskiej” w kategorii „Osobowość Roku” 2018 i statuetkę Norwida 2019. Gra na skrzypcach Antonio Stradivariego z 1685 roku]


 

POLECANE
Ekspert: Sędzia wytatuowała sobie logo Iustitii. Symbol przynależności do subkultury, czy zagrożenie niezależności? [FOTO] tylko u nas
Ekspert: Sędzia wytatuowała sobie logo Iustitii. Symbol przynależności do subkultury, czy zagrożenie niezależności? [FOTO]

Wczoraj żartobliwie zasugerowałam, że może za niestosowanie się do wykładni justicji należałoby wprowadzić obowiązek tatuażu z logo stowarzyszenia.

Uroczystości Bożego Ciała. Abp Wojciech Polak: Zapominamy o karmieniu naszego życia mocą Eucharystii Wiadomości
Uroczystości Bożego Ciała. Abp Wojciech Polak: Zapominamy o karmieniu naszego życia mocą Eucharystii

Kościół żyje dzięki Eucharystii. Nie dzięki sobie. Nie dzięki biskupowi, księżom, siostrom - mówił w homilii w uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej w gnieźnieńskiej katedrze prymas Polski abp Wojciech Polak.

Realista i wizjoner. Za nami premiera książki o Jarosławie Kaczyńskim, pod redakcją Adama Chmieleckiego i Jana Drausa Wiadomości
"Realista i wizjoner". Za nami premiera książki o Jarosławie Kaczyńskim, pod redakcją Adama Chmieleckiego i Jana Drausa

Wczoraj, w dniu 76. urodzin Jarosława Kaczyńskiego, w Krakowie odbyła się premiera książki pt.: "Jarosław Kaczyński. Realista i wizjoner", pod redakcją Adama Chmieleckiego i Jana Drausa.

Kuriozalne wypowiedzi w TVP. Czy można przyjąć zaprzysiężenie prezydenta?  z ostatniej chwili
Kuriozalne wypowiedzi w TVP. "Czy można przyjąć zaprzysiężenie prezydenta?"

Do kuriozalnych wniosków dochodzili wczoraj rozmówcy w TVP, prof. Marek Safjan i prowadząca program Dorota Wysocka-Schnepf. Były prezes TK i sędzia TSUE stwierdził "nie ma podstawy do tego, by przyjmować zaprzysiężenie prezydenta". A dziennikarka wtórowała mu, zastanawiając się, czy w ogóle można już mówić o wybranym prezydencie elekcie. Obserwatorzy wskazują jednak na zaskakującą zmianę opinii prawnika w porównaniu z tym, co mówił jeszcze kilka miesięcy temu. 

Niemcy tracą Chiny tylko u nas
Niemcy tracą Chiny

Niemiecka gospodarka jest silnie reprezentowana w Chinach, zwłaszcza w przemyśle motoryzacyjnym. Koncerny takie jak Volkswagen, BMW i Mercedes-Benz zainwestowały miliardy euro w rozwój lokalnych mocy produkcyjnych. Na przykład Volkswagen posiada ponad 30 fabryk w Chinach i ma tam około 15 procent udziału w rynku. Rośnie jednak konkurencja ze strony lokalnych producentów, takich jak BYD, który zdobywa punkty dzięki tanim pojazdom elektrycznym. Dostawcy tacy jak Bosch i BASF są również mocno zaangażowani, a BASF buduje ogromny kompleks chemiczny w Guangdong.

Trump waha się, czy zaatakować Iran. Jaki byłby cel nalotów USA? z ostatniej chwili
Trump waha się, czy zaatakować Iran. Jaki byłby cel nalotów USA?

Prezydent USA Donald Trump wciąż nie podjął decyzji w sprawie ataku na Iran, bo zastanawia się, czy bomby penetrujące rzeczywiście zdołają zniszczyć irański podziemny obiekt nuklearny - napisał w środę Axios, powołując się na doradców amerykańskiego przywódcy.

Tragiczny pożar w Rzeszowie. Zginęła nastolatka Wiadomości
Tragiczny pożar w Rzeszowie. Zginęła nastolatka

Do tragicznego w skutkach pożaru doszło w środę wieczorem w Rzeszowie. Z płonącego mieszkania strażacy zdołali wyprowadzić  69-letniego mężczyznę, niestety, nie udało się uratować 14-letniej mieszkanki bloku.   

Komunikat IMGW: Nadchodzi największa od kilku lat fala upałów w czerwcu. W których regionach najgoręcej? z ostatniej chwili
Komunikat IMGW: Nadchodzi największa od kilku lat fala upałów w czerwcu. W których regionach najgoręcej?

Według prognozy Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej w długi weekend najcieplej będzie na zachodzie, a najchłodniej na Warmii i Mazurach oraz na Podlasiu. Od niedzieli na zachodzie nawet 32 st. C. Upały utrzymają się przez kolejny tydzień.

Reakcja Polaków na zbrodnię migranta w Toruniu jest obserwowana. I ten egzamin oblaliśmy. Pozamiatane gorące
Reakcja Polaków na zbrodnię migranta w Toruniu jest obserwowana. I ten egzamin oblaliśmy. Pozamiatane

Dziś w nocy mija tydzień od okrutnego ataku wenezuelskiego migranta na Polkę w Toruniu. Do tej pory nie zabierałem w tej sprawie głosu. Bo czekałem. Obserwowałem, jaki rezonans wywoła w Polsce ta straszliwa zbrodnia.

Samuel Pereira: Dziś Lech Kaczyński, podobnie jak jego brat Jarosław, obchodziłby 76. urodziny tylko u nas
Samuel Pereira: Dziś Lech Kaczyński, podobnie jak jego brat Jarosław, obchodziłby 76. urodziny

To są ważne rocznice dla państwa, narodu, ale i te osobiste, które dotyczą jednej (w tym wypadku dwóch osób), a jednocześnie nas wszystkich. Dziś jest jeden z takich dni. Śp. prezydent Lech Kaczyński rozumiał i kochał Polskę.

REKLAMA

Wybitny polski skrzypek Janusz Wawrowski: Gram na instrumencie, który był robiony, kiedy Bach się dopiero rodził

– Z biegiem lat artysta uczy się, jak odświeżać miłość do muzyki, a precyzując – do instrumentu. Dla mnie jedną z odskoczni jest uczenie młodszych tego, co robię – mówi Janusz Wawrowski, skrzypek, pedagog, w rozmowie z Bartoszem Boruciakiem.
Janusz Wawrowski Wybitny polski skrzypek Janusz Wawrowski: Gram na instrumencie, który był robiony, kiedy Bach się dopiero rodził
Janusz Wawrowski / fot. B. Barczyk

– Zgodzisz się ze mną, że jednymi z najgorszych dźwięków na świecie są te wydobywane przez osobę, która uczy się grać na skrzypcach?

– Pewnie tak. Jednak są też równie potworne dźwięki.

– Jakie?

– Grane przez młodego adepta oboju albo trąbki, bo są głośniejsze niż dźwięki skrzypiec. 

– Na jakich instrumentach jeszcze grasz?

– Trochę na fortepianie, bo wszyscy musimy mieć dodatkowy instrument. W szkole grało się na flecie prostym. Jako dziecko dużo śpiewałem. 

 

Fascynacja grą na skrzypcach od wczesnego dzieciństwa

– Dlaczego porzuciłeś śpiewanie na rzecz instrumentu?

– Od kiedy pamiętam – czyli od 3. roku życia – postanowiłem zostać skrzypkiem. Nie wiem, dlaczego. Rozmawiałem na ten temat z psychologami.

Jestem człowiekiem upartym, zawsze dążyłem do celu. Miałem to szczęście, że niedaleko naszego domu była szkoła muzyczna. Bardzo często przechodziłem obok niej jako małe dziecko. Zawsze fascynowało mnie to magiczne miejsce

– I skrzypce?

– I skrzypce. Poszedłem do szkoły muzycznej, gdy miałem sześć lat, a chciałem już pójść jako pięciolatek. 

– Czyli całe życie grasz na skrzypcach.

– Tak. 

– I wciąż Ci się one nie nudzą?

– Jest to dość skomplikowane pytanie. Myślę, że z biegiem lat człowiek się uczy, w tym przypadku artysta, jak odświeżać miłość do muzyki, a precyzując – do instrumentu. Dla mnie jedną z odskoczni jest uczenie młodszych tego, co robię. 

 

Janusz Wawrowski jako wykładowca na uczelni

– Gdzie uczysz? Gdzie wykładasz?

– W Uniwersytecie Muzycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Na mniejszą skalę w Szkole Muzycznej II stopnia, tzw. Szkole Talentów, im. Zenona Brzewskiego przy ul. Rakowieckiej 21 też w Warszawie. 

– Jakim jesteś nauczycielem, wykładowcą?

– Jestem bardzo przystępnym człowiekiem. Staram się być otwarty i przede wszystkim stosować równość w nauczaniu. Nie zastraszam ludzi. W nauczaniu to do niczego dobrego nie prowadzi. 

– Dorosła osoba – taka jak ja – może jeszcze nauczyć się gry na skrzypcach?

– Zależy o jakim stopniu nauczenia mówimy. 

– Żebym mógł zagrać prostą piosenkę, którą wszyscy znają. 

– Dużo zależy od zdolności manualnych i predyspozycji fizycznych, ale jest to teoretycznie możliwe, żebyś zagrał prostą piosenkę. Jako ludzie mamy bardzo niefizjologiczny układ do grania na skrzypcach. Dlatego wcześnie się zaczyna grę na skrzypcach, żeby ręce dostosowały się do instrumentu.

Skrzypek ma zawsze wykręconą rękę, dodatkowo podtrzymuje brodą instrument. To są główne problemy do pokonania przez ludzi, którzy zaczynali grać na skrzypcach w wieku kilkunastu lat. To i tak jest już późno

– Grasz na stradivariusie?

– Tak.

– I teraz masz go przy sobie?

– Tak. 

– Do tego arcydzieła jeszcze wrócimy. Skąd masz w sobie luz? Jest on czymś unikalnym w środowisku, z którego się wywodzisz.

– Jest w tym trochę mitu, że muzycy klasyczni – podobni do mnie – są sztywni. A to, co masz na myśli, jest praktykowane przez muzyków, którzy osiągnęli sukces i chcą podnieść swoje ego. Powiem Ci, że w niektórych kręgach jest to bardzo dobrze widziane. Na zasadzie ekskluzywnego towaru, jak z najdroższymi markami samochodów. Widzisz rolls-royce'a i domyślasz się, że właścicielem tego samochodu jest co najmniej baron. Jednak to się zmienia z biegiem czasu.

– Dlatego ekskluzywnymi samochodami jeżdżą raperzy i sportowcy.

– Dokładnie. 

 

Wybitny skrzypek o mentalności rapera?

– Masz mentalność rapera?

– [śmiech] Mnie muzyka inspiruje. Jestem zaskoczony tym, jacy ludzie słuchają klasyki. Młodzi ludzie, którzy pochodzą z blokowisk, słuchają rapu i grają w piłkę nożną, a później idą na koncert muzyki klasycznej i mogą się czymś zafascynować. Te nieoczywiste rzeczy ciekawą mnie we współczesnym świecie. 

– Co byś polecił naszym czytelnikom, którzy chcieliby rozpocząć swoją przygodę z filharmonią? Na co powinni pójść na dobry początek?

– Zanim poszedłbym do filharmonii, to najpierw poszukałbym playlist w serwisach streamingowych. Warto posłuchać i zobaczyć, jaki instrument cię zaciekawi. 

– Ostatnio pracujesz nad twórczością Grażyny Bacewicz. Skąd taki wybór?

– Jej twórczość nie jest zbyt mocno rozpowszechniona w Polsce. Niedawno wydałem album z jej utworami. Grażyna Bacewicz była świetną skrzypaczką, pisała piękne utwory na skrzypce. Żyła w latach 1909–1969. Była jedną z pierwszych kobiet grających na skrzypcach, która osiągnęła sukces międzynarodowy. Ona w swojej twórczości czerpała dużo z muzyki ludowej. 

– Wolę rytm niż melodię. A Ty?

– Teoria muzyki też o tym mówi. Uczę moich studentów, że rytm jest ważniejszy od melodii. 

– Serce cały czas bije w określonym rytmie. Przestaje bić, a nas nie ma. 

– Dokładnie. Mamy puls muzyczny. Dobrze, że poruszyłeś kwestię rytmu. Myślę, że współczesny słuchacz powinien pójść na koncert z muzyką drugiej połowy XX wieku. To jest muzyka pisana w czasach nam bliższych przez kompozytorów, którzy już znali rocka, jazz, maszyny i to słychać w ich muzyce. 

 

Polski skrzypek o operze

– Na co pójść do opery?

– Dużo zależy od kwestii wizualnych. Jest dużo nowoczesności w operze, to wygląda jak współczesny film. Jedną z najpiękniejszych oper, które w życiu słyszałem, był „Faust” Charles’a Gounoda. Jest romantycznie. Jest tam piękna muzyka. Muszę się pochwalić, że moja żona jest śpiewaczką operową.

– Super!

– Będzie występować w tytułowej roli w „Księżniczce Czardasza” w Mazowieckim Teatrze Muzycznym. 

– A teraz przejdźmy do Stradivariusa.

– Stradivari w swoich poszukiwaniach kierował się tym, żeby osiągnąć w skrzypcach barwę niskiego damskiego głosu. 

– Mezzosopran? Alt?

– Coś takiego. 

 

Skrzypce warte miliony

– Teraz czas, żebyś pochwalił się stradivariusem. Ile on ma lat?

– Jest z 1685 roku, czyli ma 340 lat. 

– Nie chcę wiedzieć, ile kosztuje.

– To są miliony.

– Jest Twój czy go wypożyczasz?

To nie mój instrument. Zazwyczaj na świecie w takie instrumenty inwestują zamożni ludzie, a nie artyści [śmiech]. I taka majętna osoba użycza instrumentu, on jest ubezpieczony. U nas w Polsce jest to nowość. Chyba jestem jedynym skrzypkiem w Polsce, który gra na instrumencie polskiego właściciela

– Kto jest właścicielem tego instrumentu?

– To jest informacja strzeżona. W różnych państwach są całe kolekcje, gdzie bogaci ludzie inwestują w takie instrumenty i udostępniają je artystom. 

– Jak często zmienia się struny w skrzypcach?

– Ktoś taki jak ja, kto bardzo często koncertuje, musi zmienić co 2–3 miesiące komplet strun. 

– Sam to robisz czy potrzebujesz specjalisty?

– Sam sobie zmieniam. Uczyłem się tego od najmłodszych lat. 

– Jak dbać o taki instrument? Jak przedłużyć jego żywotność?

– To już jest kwestia lutnika. Części wymieniane są co kilkadziesiąt lat.

– Jaki jest najstarszy element Twojego stradivariusa?

– Pudło. Jest oryginalne. Teraz zaprezentuję Ci utwór, który zagrałem pierwszy raz w życiu. [Janusz gra na skrzypcach bardzo popularną melodię – przyp. B.B.].

– To jest „Wlazł kotek na płotek”?

– „Poszły sobie kurki trzy”. Smyczek jest z włosia końskiego, a struny były robione z jelit barana. Do dziś można takie kupić, jeśli gra się muzykę dawną. Wracając do stradivariusa, ten instrument, to jest żywa historia. Stare obrazy wiszą i możemy na nie patrzeć. One są dziełem skończonym i mówią nam o przeszłości. Natomiast świadomość tego, że gram na instrumencie, który był robiony, kiedy Bach się dopiero rodził, kiedy ludzkość nie znała jeszcze jego muzyki. Teraz na stradivariusie gram muzykę Krzysztofa Pendereckiego, który niedawno zmarł. Gram na stradivariusie muzykę napisaną dziś i to brzmi równie dobrze, jak grane na współczesnych instrumentach. 

– Ile jest stradivariusów na świecie?

– Szacuje się, że do 300–400 sztuk z tysiąca, które zrobił Stradivari albo jego współpracownicy. Natomiast z oryginalnym pudłem jest lekko ponad 100–200. 

– A w Polsce tylko jeden, który teraz widzimy?

– Zgadza się. Jednak polscy muzycy grają na stradivariusach, ale są to instrumenty wypożyczane z Opery w Zurychu, z fundacji w Hanowerze. 

– Spałbym z Twoim instrumentem.

– Na początku rozważaliśmy taką opcję z moją żoną [śmiech]. 

– Ile kosztuje światowej klasy smyczek?

– W Tajwanie widziałem smyczki, które kosztowały 200–300 tysięcy euro za sztukę. 

– I dźwięk stradivariusa. Ach! Poezja.

Zastanawiałem się, dlaczego ten dźwięk tak wybija się na tle dużych orkiestr. I w dużych salach skrzypce brzmią lepiej daleko. To jest też kwestia naszej psychologii, co my wychwytujemy. Przecież jako dzieci spędzamy czas w łonie matki dziewięć miesięcy. Pierwsze, co słyszymy, to jest głos kobiecy. Może to w nas siedzi i częstotliwości zawarte w stradivariusach najlepiej do nas przemawiają i docierają

 

Janusz Wawrowski o fascynacji muzyką klasyczną

– Skąd fascynacja muzyką klasyczną?

– Przez muzykę ludową. Fascynowały mnie ludowe zespoły ze skrzypcami i z klarnetem. 

– Przystałbyś na to, żeby producent hiphopowy zsamplował Twoje skrzypce?

– [śmiech] 

– Znasz O.S.T.R.?

– Znam.

– On ukończył klasę skrzypiec. Może duet?

– Grałem z różnymi muzykami różną muzykę, najczęściej z jazzmanami. Grałem też z Vito Bambino. Nie zamykam się na artystów i na różne gatunki muzyczne. 

[Janusz Wawrowski jest uważany za jednego z najwybitniejszych i najbardziej doświadczonych skrzypków swojego pokolenia. Koncertował jako solista m.in. w Musikverein w Wiedniu, Wigmore Hall w Londynie, Elbphilharmonie w Hamburgu, Beethoven-Saal w Stuttgarcie, Seoul Arts Center, Litewskiej Filharmonii Narodowej w Wilnie, De Doelen w Rotterdamie, Kravis Center w West Palm Beach, Teatro Teresa Carreño w Caracas, Filharmonii Narodowej w Warszawie, NFM we Wrocławiu, NOSPR w Katowicach czy Filharmonii im. M. Karłowicza w Szczecinie. Jest od wielu lat związany z wytwórnią Warner Classics, dla której wydał sześć solowych albumów oraz wiele singli. Nagrania fonograficzne artysty przynoszą mu znakomite recenzje krytyki oraz wiele znaczących nagród. Najnowsza płyta, „Phoenix”, uzyskała nominacje do nagród ICMA 2021, PdSK, Opus Klassik 2021 oraz Fryderyk 2021. Została także wybrana albumem miesiąca w brytyjskim Presto Classical oraz płytą tygodnia w londyńskim Radiu Classic fm, Norddeutscher Rundfunk oraz w radiowej Dwójce. Jest laureatem nagrody Fryderyk 2017 i 2019, będącej najważniejszym wyróżnieniem fonograficznym w Polsce. Artysta dokonał wielu premier koncertów skrzypcowych. Specjalnie dla niego utwory pisali: Tomasz J. Opałka, Marcin Markowicz, Norbert Palej, Dariusz Przybylski oraz Albena Petrovic. Z jego inicjatywy powstała szczególna rekonstrukcja Koncertu skrzypcowego Różyckiego, który zaginął w zrujnowanej podczas powstania Warszawie w 1944 roku. Za wybitną działalność artystyczną i społeczną został uhonorowany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego medalem Zasłużony dla Kultury Polskiej. Na swoim koncie ma nominację do nagrody „Koryfeusz Muzyki Polskiej” w kategorii „Osobowość Roku” 2018 i statuetkę Norwida 2019. Gra na skrzypcach Antonio Stradivariego z 1685 roku]



 

Polecane
Emerytury
Stażowe