Ponadto, odsetek ten rośnie do 75% na Słowenii, 73% w Polsce, 70% w Hiszpanii, 67% w Portugalii i 53% w Holandii. Wśród tych młodych osób, 78% w Hiszpanii i 82% osób na Cyprze nie było w stanie znaleźć stałej pracy. W niektórych krajach, zatrudnianie w ramach umów na czas określony stało się powszechnym doświadczeniem osób młodych, choć zdecydowanie woleliby oni umowy na stałe. 
 
W roku 2015 osoby pracujące na część etatu stanowiły 32% wszystkich pracowników w wieku od 15 do 24 lat w całej Unii Europejskiej. Współczynnik ten wzrastał w Holandii nawet do 80%, w Szwecji do 49%, w Hiszpanii do 38% i 29% we Włoszech. Praca na część etatu może odpowiadać młodym osobom, które nadal się uczą, ale nie dotyczy to wszystkich. We Włoszech 84% młodych osób, które pracują na część etatu chce pracy w pełnym wymiarze, podczas gdy w Hiszpanii 54% pracuje w niepełnym wymiarze godzin tylko dlatego, że nie może znaleźć pracy na pełny etat.
 
Oficjalne statystyki ukrywają wiele innych form pracy niepewnej. W Wielkiej Brytanii 8% pracowników w wieku 15-24 lata ma umowy na „0 godzin”, to znaczy, że nie mają oni żadnych gwarancji, że cokolwiek zarobią. Oznacza to, że znaleźli się w bardzo słabej pozycji przetargowej. W innych krajach upowszechniła się praktyka fikcyjnego samozatrudnienia lub stosowania kontraktów cywilnych zamiast umów o pracę. Zwalnia to pracodawcę z obowiązków prawnych (np. ubezpieczenia, prawa do urlopu, ochrony zatrudnienia). Szacuje się, że w Polsce około 2,4 mln (około 16% ogółu zatrudnionych) znajduje się w takiej sytuacji i jest bardzo prawdopodobne, że wiele z nich to młodzi ludzie.
 
Więcej na temat kampanii EKZZ na rzecz wzrostu płac TUTAJ